பக்கம்:ஊசிகள்.pdf/24

வயிற்றுப் பா(ட்)டு

❖

என்னை யாரோ
என்று நினைத்துப்
புலவன் ஒருவன்
புகழத் தொடங்கினான்:

'நீண்ட கண்கள்
கூரிய நாசி
அகன்ற நெற்றி
அழகிய பற்கள்
வயிரத்தோள்கள்
மலைபோல் மார்பு,

தொடரவிடாமல்
இடையில் பாய்ந்தேன்:

'ஒகோஉனக்கு
ஒட்டிய வயிறு
போலும்...'

22