மலரும் உள்ளம்-1/துப்பாக்கியைத் தொடமாட்டேன்
ஜவஹர் ஒருநாள் வேட்டைக்குத்
தனியே கிளம்பிச் சென்றனரே.
அவரது கையில் துப்பாக்கி
ஆயுத மாக இருந்ததுவே.
குட்டி மான்ஒன் றவர்முன்னே
குதித்து ஓடி வந்ததுவே.
சுட்டார், ஜவஹர். உடனேயே,
துடித்துக் கொண்டே அம்மானும்,
வந்து ஜவஹர் காலடியில்
மயங்கி வீழ லானதுவே!
அந்தக் காட்சி ஜவஹரையே
அதிகம் கலக்கி விட்டதுவே.
“எவர்க்கும் கெடுதி செய்தறியேன்.
என்னைச் சுடுவது சரியாமோ?”
ஜவஹரைப் பார்த்துக் கேட்பதுபோல்
தரையில் கிடந்தது, மான்குட்டி.
கண்ணீர் சொரியும் மான் அதனைக்
கண்டார் ஜவஹர். கண்டதுமே,
புண்ணாய்ப் போனது அவர்மனமும்.
கண்ணீர் விட்டார். அக்கணமே,
“துப்பாக் கியைநான் இனிமேலே
தொடவே மாட்டேன். சத்தியமே”
இப்படி உடனே கூறினரே.
இதுவரை சொல்லைக் காத்தனரே.
