கனகி புராணம்
| ← | கனகி புராணம் எழுதியவர்: நட்டுவச் சுப்பையனார் |
→ |
பிள்ளையார் காப்பு தொகு
1.
- சித்திர மறையோர் வீதி சிறந்திடும் வண்ணையூர்க்குக்
- கத்தனாம் வைத்தீசர்க்குக் கனத்ததோர் நடனஞ்செய்யும்
- குத்திர மனத்தளாகுங், கொடியிடை, கனகி நூற்குப்
- பித்தனாயுலா மராலிப் பிள்ளையான் காப்பதாமே
நாட்டுப் படலம் தொகு
2.
- தடித்தடி பரந்திட் டெழுந்து, பூரித்துத்,
- தளதளத் தொன்றோ டொன்றமையா(து)
- அடர்த்திமையாத கறுத்த கணதனால்
- அருந்தவத் தவருயிர் குடித்து,
- வடத்தினு ளடங்கா திணைத்த கச் சறுத்து,
- மதகரிக் கோட்டினுங்கதித்துப்,
- படத்தினும் பிறங்குஞ் சுணங்கணி பரத்து,
- பருமித்த துணைக் கன தனத்தாள்
3.
- நடந்தா ளொரு கன்னி மாராச
- கேசரி, நாட்டிற் கொங்கைக்
- குடந்தா நசைய, வொயிலா
- யது கண்டு கொற்றவருந்
- தொடர்ந்தார்; சந்யாசிகள் யோகம்
- விட்டார்; சுத்தசைவரெல்லாம்
- மடந்தானடைத்துச் சிவ
- பூசையும் கட்டிவைத்தனரே.
சுயம்வரப் படலம் தொகு
4.
- ஈட்டுந் தனத்தையே விரும்பி,
- யிரண்டு தனமுந் தான் கொடுத்து,
- மூட்டுங் காமக் கனலெழுப்பும்,
- முகில்போலளகக் கனக மின்னே!
- நாட்டுப் புறத்திலிருப்போரில்,
- நல்லவுடையும், பொய்ம் மொழியும்,
- காட்டும் மானிப்பாயாரைக்
- கண்ணாற் பாரும், பெண்ணாரே.
பிரதி பேதம்
- ஈட்டுந் தனத்தைத் தான் விரும்பி,
- இரண்டு தனமுந் தானீந்து,
- மூட்டுங் காமக் கனலெழுப்பு
- மொழிசே ரழகே கனக மின்னே!
- நாட்டுப் புறத்தி லிருப்போரில்
- நல்லுடையும், பொய் மொழியுங்
- காட்டும் மானிப்பாயாரைக்
- கண்ணாற் பாருங் கோதையரே.
- (ந. சி. கந்தையாபிள்ளை பதிப்பு)
5.
- காட்டுக் குயிலைக் குடியோட்டிக்,
- கனத்த நாவி னெய் தடவி,
- மாட்டு மினிய சொல்லுடைய
- மானே, கனக மரகதமே!
- ஓட்டைக் காதினுடனிருப்போன்
- ஒளி சேர் புடவை விற்கின்ற,
- நாட்டுக் கோட்டையார் தமக்குள்,
- நல்லாண்டப்ப னல்லாளே.
பிரதி பேதம்
- காட்டுக் குயிலைக் கடி தோட்டிக்
- கனத்த நாவி னெய் தடவி
- மாட்டு மினிய சொல்லாளே
- மானே தேனே கனக மின்னே!
- ஓட்டைக் காதி னுடனிருந்
- தங்குவந்தே புடவை விற்கின்ற
- நாட்டுக் கோட்டைச் செட்டிகளுள்
- நல்லாண்டப்ப னிவன் காணே.
- (ந. சி. கந்தையாபிள்ளை பதிப்பு)
6.
- சொல்லால் மயக்கி, யாடவர் தஞ்
- சூழ்ச்சி யறிந்து, காம நிலை
- எல்லார் தமக்கு மூட்டுவிக்கும்
- இருள் போலளகக் கனக மின்னே!
- பொல்லாதவர்க்குப் பொல்லாப்புப்
- பூட்டுந் திறலினுடனிருப்போர்
- மல்லாகத்தில் வீரரிவர்;
- மற்றோர் நவாலி யூராரே.
பிரதி பேதம்
- சொல்லால் மயக்கி ஆடவர்தஞ்
- சூழ்ச்சி யறிந்து காம நிலை
- யில்லாதவர்க்கு மெழுப்புவிக்கு(ம்)
- இருள்சே ரளகக் கனக மின்னே!
- பொல்லா மனமும் அழுக்காறும்
- பொய்யும் புரட்டுமே மலிந்த
- மல்லாகத்து வீரரிவர்
- மற்றோர் நவாலி யூராரே.
- (ந. சி. கந்தையாபிள்ளை பதிப்பு)
7.
- நத்தே பெற்ற முத்தனையாய்,
- நவிலும் திருப்பாற் கடல் கடைந்த
- மத்தேயனைய தனக் கனகே!
- மாரன் கணையை வளர்ப்பவளே!
- பத்தோடொன்றிங் கவரென்னப்
- பரிதி குலத்துச் சிகாமணிபோல்
- புத்தூர் மணியம் சின்னையன் (சண்முகங் காண்)
- புறத்தோன் தம்பியுடையானே.
பிரதி பேதம்
- நத்தே யின்ற முத்தனையாய்
- நவிலுந் திருப் பாற் கடல் கடைந்த
- மத்தே யனைய ஸ்தனக் கனகே!
- மாரன் கணையை வளர்ப்பவளே!
- பத்தோ டொன்றிங் கிவரெனப்
- பரிதி குலத்துச் சிகாமணிபோல்
- புத்தூர் மணியம் சின்னையன்
- புறத்தோன் தம்பி யுடையானே.
- (ந. சி. கந்தையாபிள்ளை பதிப்பு)
8.
- தாமரை முகையுங், கோங்கின தரும்பும்,
- தந்தியின் கொம்புடன் சிமிழுங்,
- காமரு சூதின் கருவியுங், குடமும்,
- காமனார் மகுடமுங் கடிந்தே,
- சேமமாய் வென்று, கூவிளம் பழத்தைச்
- சேர்ந்திடு தனமுடைக் கனகே!
- நாம மிங்கிவர்க்குக் களஞ்சியக்
- குருக்கள், நங்கை நீ காணுதியென்றாள்.
பிரதி பேதம்
- தாமரை முகையுங் கோங்கின தரும்பும்
- தந்தியின் கொம்புடன் சிமிளுங்
- காமர் சூதாடு கருவியு மெழில் சேர்
- காமனார் மகுடமுந் தடிந்தே
- ஏமமாகிய கூவிளங் கனி நிகராய்
- எழில் சேர் அழகே கன மின்னே
- நாமமிங்கிவர்க்கே களஞ்சியக்
- குருக்கள் நங்கை நீ காணுதியென்றாள்.
- (ந. சி. கந்தையாபிள்ளை பதிப்பு)
9.
- அரிபாற் கடலைக் கடைந்த தினத்
- ததிலே யெழுந்த மலர்த்திருவும்
- உருவுக் கிலை நிகரென்றுரைக்கும்
- ஒளி சேரழகே, கனக மின்னே!
- தெருவிற் சனி போலிருந்து நினைத்
- தேடித் தேடித் தியங்கு சிவப்
- பிரகாசப் பேர் படைத்தவன் காண்;
- பின்னோன் தம்பி இவனாமே.
பிரதி பேதம்
- அரிபாற் கடலைக் கடைந்த தினத்திலே
- யெழுந்த மலர்த் திருவும்
- உருவுக் கிலை நிகரென்ன வுரைக்கு
- மொழிசே சேரழகே கனக மின்னே!
- தெருவிற் சனி போலிருந்து நினைத்
- தேடித் தேடித் தியங்கு சிவப்
- பிரகாசப் பேர் படைத்தவன் காண்
- பின்னோன் தம்பி இவனாமே
- (ந. சி. கந்தையாபிள்ளை பதிப்பு)
10.
- தாலக் கனி யொன்றினுக்காகத்
- தரைமேல் மாந்தர் பலர் திரண்டு,
- வேல் கத்திகள் கொண்டெறிந்து, மிக
- விசயம் பொருதும் வள நாடன்,
- மால் பற்றிய நெஞ்சினனாகி,
- வந்தான், கனகே, மன்றலுக்கு,
- நீலக் கருங் கார்மேக நிற
- நியூற்றனிவன் காண், நேரிழையே!
பிரதி பேதம்
- தாலக் கனி யொன்றினுக் காகத்
- தரைமேல் மாந்தர் பலர் திரண்டு,
- வேல் கத்திகள் கொண்டெறிந்து, மிக
- விசயம் பொருதும் வள நாடன்
- மால்பற்றிய நெஞ்சினனாகி வந்தான்
- கனகே நின் மன்றலுக்கு
- நீலக் கருங் கார் மேக நிற
- நியூற்ற னிவன் காண், நேரிழையே.
- (ந. சி. கந்தையாபிள்ளை பதிப்பு)
11
- ஊரார் சுணங்கு தோற்றாமல்
- உயர் சாந்தணிந்து, வடம் பூட்டி,
- வாரான் மறைக்குந் தனக் கனகே!
- வரி வண்டூத முகை யவிழும்
- நீராற் பொலிந்த சரவை வளர்
- நெய்த நிலத்தான், வங்க நிறை
- ஊராத்துறைக்கு மணிய மிவன்,
- உடையா ரருணாசலத்தின் மகன்.
பிரதி பேதம்
- ஊராற் சுணங்கு தொடராம லுயர்
- சாந்தணிந்து வடம் பூட்டி
- வாரால் மறைக்குந் ஸ்தனக் கனகே!
- வரிவண் குமுத முகை யவிழும்
- நீராற் பொலிந்த சரவைவளர்
- நெய்த நிலத்துக் கிறையாகும்
- ஊராத்துறையின் மணியம் மற்றிவன்
- காணென்ற னொண்ணுதலே.
- (ந. சி. கந்தையாபிள்ளை பதிப்பு)
12
- தொட்டுப் பிடிக்கத் தனமேனும்
- தோளே யெனினுந் தான் கொடுக்கும்
- மட்டுப் புரண்ட குழலாளே!
- மாரன் வில்லைக் குனிப்பவளே!
- எட்டுத் திக்கு முழு தாளு
- மிதயத்துடனே யிங்கிருப்போன்
- வட்டுக்கோட்டை நெற் கணக்கில்
- வாழுஞ் சுப்பு காணு மென்றாள்.
பிரதி பேதம்
- தொட்டுப் பிடிக்கத் தனத்தோடு
- தோளை யீகுந் திறமுடைய
- மட்டுக் கடங்காத் திறம் படைத்த
- மானே தேனே கனக மின்னே!
- பட்டுப் புடவை தனிற் கொணர்ந்து
- பரிவாகப் பணத்தை யீகின்ற
- வட்டுக்கோட்டை நெற் கணக்கன்
- வாழுஞ் சுப்பு காணு மென்றாள்.
- (ந. சி. கந்தையாபிள்ளை பதிப்பு)
13
- பூப் பாயலின்மே லாடவரைப்
- பொலிவோ டிருத்திப் பொருள் கவரக்
- காப்பாங் கச்சுதனை நீக்கும்
- கனகே! நடக்கு மனப் பெடையே!
- பாப்பார் மிகவுந் தனைச் சூழப்
- பங்கே ருகம்போல் வைகு மிவன்
- கோப்பாய் முத்துக்குமாருவென்று
- சொல்லுங் குமரர் போரேறே.
பிரதி பேதம்
- பூப் பாயலி லாடவரைப் பொலிவோ
- டிருத்திப் பொருள் கவரக்
- காப்பாய கச்சுதனை நீக்குக்
- கன்றே கனக மின்னே!
- பாப்பார் மிகவுந் தமைச் சூழப்
- பங்கேருகம் போல் வீற்றிருக்கும்
- கோப்பாய் மணிய மிவர் தம்மைக்
- கண்ணாற் பாருங் கோதையரே.
- (ந. சி. கந்தையாபிள்ளை பதிப்பு)
14
- மறுவற் றிலங்கு மதிமுகத்தில்
- வாள்சேர்ந் தனைய வுண்கண்ணாய்
- நிறையச் சொருகும் பூங்குழற்கு
- நிகர்வே றில்லாக் கனகமின்னே!
- அறிவுக் கினியான் அவனிதனில்
- யார்க்கு முதவி செயவிரும்புங்
- கறுவற்றம்பி யெனும் பெயரோன்
- கண்ணன் றனக்குச் சரிவந்தோன்.
15
- பொன்னைப் பொருவு மருமத்திற்
- புடைகொண் டெழுந்த வனமுலையாய்,
- மின்னைச் சிரிக்கு நுண்ணிடையாய்,
- வேய்த்தோட் கனகே யிவணிருப்போன்
- தன்னைப் போல வேறொருவர்
- தரணி தலத்தி லுள்ளாரோ?
- வென்னப் பேசும் நன்னியிவன்
- இடறுப் பூச்சு மெய்யானே.
16
- மானினைக் கயலை வனத்தினிற் றுரத்தி,
- மறலிக்குக் கொலைத் தொழில் காட்டிப்
- பானலை யோட்டி வடுவினை வாட்டிப்
- பருத்த செவ்வேலையும் பழித்துக்
- கூனல்வாள் நஞ்சி னமுதினோடுறவு
- கொண்டிடும் விழியுடைக் கனகே!
- தேனின நீங்கா மலரணி புயத்துச்
- செல்வநாயக மிவன் தேவே.
17
- மானைக் கயலை வேல் வாளை
- மறுநீர்க் கடலைக் குவளையை நற்
- கானிற் கமலந் தனைவெல்லும்
- கண்ணாய் கனகே யிவணிருப்போன்,
- ஞானக் குணமும் நல்லறிவும்
- நலஞ்சேர் புகழு மிகவுடையோன்,
- ஆனைக்கோட்டை வேளாளன்
- ஆறுமுகன்கா ணென்பாரே.
18
- கொஞ்சிக் கடிக்கத் தனங் கொடுத்துக்
- கொடுத்த தனத்தைத் தான் வாங்கும்,
- மஞ்சட் புரண்ட முகத்தாளே!
- மாரன் கரும்பை வளைப்பவளே!
- கிஞ்சிற் றனமும் குத்திரமுங்
- கேடு நிறைந்த மனமுடையோன்
- வஞ்சக் கொடியோன் பெரியதம்பி
- வரத்தால் வந்த வைத்தியனே.
19
- வண்டார் மாலைக் குழலாளே!
- மதிசேர்ந்தனைய முகத்தாளே!
- கண்டார் வணங்குங் கண்ணாளே!
- கனகென் றுரைக்குங் காரிகையே!
- உண்டார் போக மிவனைப்போ
- லுளரோ விந்த வூர்தனிலே,
- தண்டார் புனையும் பண்டார
- மென்றா ரந்தத் தாதியரே.
20
- செப்பைப் பழித்துக் கலசத்தைச்
- சிரித்துத் தெங்கி னிளநீரை
- யொப்பப் புடைத்த தனக் கனகே!
- யுன்னைப் புணரு மவாவுடையோன்
- எப்போதெனினு முனதேவ
- லெங்கே யென்று திரியுமிவன்
- சுப்பிரமணியன் பெற்றெடுத்த
- சூன னிவன்காண் சுரிகுழலே.
21
- மானினைப் பழித்த கண்ணும்
- வடிவினுக் குவமை யில்லாத்
- தேனினு மினிய செஞ்சொற் றெரி
- வையே கனகே கேண்மோ
- ஊனுணும் பரிதி வேல் வாளொளி
- பெற வீங்கிருப்போன்
- தானை சூழுடுவில் வாழும் தன் கை
- யொன்றில்லா வேந்தே.
22
- கனத்துப் புடைத்துப் பருத்து விம்முங்
- கதிர்ப் பூண் முலையாய், கனக மின்னே!
- மனத்துக் கிசைந்த மணவாள
- னிவன்றா(ன்) இந்த மகிதலத்தில்
- தனத்துக் கிவனே; சரச மொழி
- தனக்குமிவனே; தான் கொள்ளுஞ்
- சினத்துக் கிவனே! திருமலைச்சின்
- னையனிவன் காண் சேயிழையே.
வெட்டை காண் படலம் தொகு
23
- வெட்டை யென்னும் வியாதி தலைப்பட்டுத்
- தட்டுக் கெட்டுத் தனித்தனி யாடவர்
- பொட்டுக் கட்டிய பூவையினா லென்று
- முட்டுப்பட்டனர் (மூத்திரம்) பெய்யவே.
24
- செட்டித் தேர்தெருத் தேவடியார்களுள்
- மெட்டுக்காரி கனகியை மேவியோர்
- தட்டுப் பட்டுத் தலைவிரிகோலமாய்
- முட்டுப் பட்டனர் (மூத்திரம்) பெய்யவே.
25
- மேகங்கள் யாவு முயர் விண்ணீங்கி வேசையர்தந்
- தேகங்களில் வாசஞ் செய்கையான் - மாகமிசை
- யாசைக்குங் கார்காணோ மவ்வேசையார் கொடுப்பர்
- காசைக் கொடுப்பார்க்குக் காண்.
வெளி இணைப்பு தொகு
- உரையுடனான மின்னூல் - நூலகம் திட்டம்