அபிராமி அந்தாதி: திருத்தங்களுக்கு இடையிலான வேறுபாடு
உள்ளடக்கம் நீக்கப்பட்டது உள்ளடக்கம் சேர்க்கப்பட்டது
No edit summary |
No edit summary |
||
வரிசை 176:
நான் வணங்குவதும் நின் மலர் போன்ற பாதங்களையே யாகும்.<br>
</td>
<td>11:</td>
<td>
ஆனந்தமாய், என் அறிவாய், நிறைந்த அமுதமுமாய்,<br>
வான் அந்தமான வடிவு உடையாள், மறை நான்கினுக்கும்<br>
தான் அந்தமான, சரணாரவிந்தம்-தவள நிறக்<br>
கானம் தம் ஆடரங்கு ஆம் எம்பிரான் முடிக் கண்ணியதே.<br>
</td>
<td>
அபிராமித்தாய் என் ஆனந்தமாகவும், என் அறிவாகவும் விளங்குகின்றாள். <br>
என் வாழ்வில் அமுதமாக நிறைந்திருக்கின்றாள். அவள் ஆகாயத்தில் தொடங்கி மண், <br>
நீர், நெருப்பு, காற்று என்ற ஐம்பெரும் வடிவுடையவள். வேதம் நான்கினுக்கும் <br>
தானே தொடக்கமாகவும், முடிவாகவும் இருப்பவள். இப்படிப்பட்ட தாயின் திருவடித் தாமரைகள், <br>
திருவெண் காட்டில் திருநடனம் புரியும் எம்பிரான் ஈசன் முடிமேல் தலைமாலையாகத் திகழ்வன.<br>
</td>
<td>12:</td>
<td>
கண்ணியது உன் புகழ், கற்பது உன் நாமம், கசிந்து பக்தி<br>
பண்ணியது உன் இரு பாதாம்புயத்தில், பகல் இரவா<br>
நண்ணியது உன்னை நயந்தோர் அவையத்து-நான் முன்செய்த<br>
புண்ணியம் ஏது? என் அம்மே. புவி ஏழையும் பூத்தவளே.<br>
</td>
<td>
என் அம்மையே! அபிராமித்தாயே! ஏழ் உலகையும் பெற்றவளே! <br>
நான் எப்பொழுதும் ஊனுருக நினைவது உன்புகழே! நான் கற்பதோ உன் நாமம். <br>
என் மனம் கசிந்து பக்தி செய்வதோ உன் திருவடித் தாமரை. நான் இரவென்றும், <br>
பகலென்றும் பாராமல் சென்று சேர்ந்திருப்பது உன் அடியார் கூட்டம். இவைகளுக்கெல்லாம் தாயே! <br>
நான் செய்த புண்ணியம்தான் என்ன!<br>
</td>
<td>13:</td>
<td>
பூத்தவளே, புவனம் பதினான்கையும். பூத்தவண்ணம்<br>
காத்தவளே. பின் கரந்தவளே. கறைக்கண்டனுக்கு<br>
மூத்தவளே. என்றும்மூவா முகுந்தற்கு இளையவளே.<br>
மாத்தவளே. உன்னை அன்றி மற்று ஓர் தெய்வம் வந்திப்பதே?<br>
</td>
<td>
உலகம் பதினான்கையும் பெற்றவளே! எப்படிப் பெற்றாயோ, அப்படியே உலகத்தைக் காப்பவளே! <br>
பின்பு ஏதோ ஒரு காரணம் கருதி, உலகத்தை உன்னில் அடக்கிக் கொண்டவளே! <br>
கறைக் கண்டனுக்கு (ஆலகால விஷத்தை உண்டதால் கறை எனப்பட்டது) மூத்தவளே! <br>
(ஆதி சக்தியிலிருந்தே சிவன், பிரம்மா, விஷ்ணு முதலானோர் தோன்றினார்கள் என்பது வரலாறு) <br>
என்றும் சீர் இளமை பொருந்திய திருமாலுக்குத் தங்கையே! அருந்தவத்தின் தலைவியே! <br>
அபிராமி அன்னையே! உன்னையன்றி மற்றொரு தெய்வத்தை வணங்கேன்.<br>
</td>
<td>14:</td>
<td>
வந்திப்பவர் உன்னை, வானவர் தானவர் ஆனவர்கள்,<br>
சிந்திப்பவர், நல்திசைமுகர் நாரணர், சிந்தையுள்ளே<br>
பந்திப்பவர், அழியாப் பரமானந்தர், பாரில் உன்னைச்<br>
சந்திப்பவர்க்கு எளிதாம் எம்பிராட்டி. நின் தண்ணளியே<br>
</td>
<td>
ஏ அபிராமி அன்னையே! உன்னை வணங்குபவர்கள் தேவர்கள், அசுரர்கள், மற்றும் உன்னை <br>
விரும்பிப் பல காலமும் தொழும் அடியார்கள்! நான்கு முகங்களையுடைய பிரம்மனும் விஷ்ணுவுமே <br>
உன்னைச் சிந்திப்பவர்கள்! நின்னை மனத்திற்கு கட்டுப்படுத்தியவர் என்றும் அழியாத பரமானந்த நாதனாகிய சிவபெருமானே! <br>
இவர்களைக் காட்டிலும் உலகத்தில் நின்னைத் தரிசனம் செய்வார்க்கே நீ எளிதில் அருள் புரிகின்றாய். <br>
என் தாயே! உன் கருணைதான் என்னே! வியத்தற்குரிய தன்மையது!<br>
</td>
<td>15:</td>
<td>
தண்ணளிக்கு என்று, முன்னே பல கோடி தவங்கள் செய்வார்,<br>
மண் அளிக்கும் செல்வமோ பெறுவார்? மதி வானவர் தம் <br>
விண் அளிக்கும் செல்வமும் அழியா முத்தி வீடும், அன்றோ?-<br>
பண் அளிக்கும் சொல் பரிமள யாமளைப் பைங்கிளியே.<br>
</td>
<td>
அன்னையே! அபிராமித் தாயே! இசையை எழுப்பக்கூடிய அழகிய இன்சொல் கூறும் எம் பசுங்கிளியே! <br>
நின் திருவருள் நாடிப் பலகோடி தவங்களைச் செய்தவர்கள் இவ்வுலகத்தில் கிடைக்கக் கூடிய செல்வங்களை மட்டுமா பெறுவர்? <br>
சிறந்த தேவேந்திரன் ஆட்சி செய்யக்கூடிய விண்ணுலக போகத்தையும் பெறுவர். <br>
மற்றும், அழியாத முக்திப் பேற்றையும் அடைவார்கள் அல்லவா!<br>
</td>
<td>16:</td>
<td>
கிளியே, கிளைஞர் மனத்தே கிடந்து கிளர்ந்து ஒளிரும்<br>
ஒளியே, ஒளிரும் ஒளிக்கு இடமே, எண்ணில் ஒன்றும் இல்லா<br>
வெளியே, வெளி முதல் பூதங்கள் ஆகி விரிந்த அம்மே.-<br>
அளியேன் அறிவு அளவிற்கு அளவானது அதிசயமே.<br>
</td>
<td>
கிளி போன்றவளே! தாயே! உன்னை நினைந்து வழிபடும் அடியார் மனத்தினிலே சுடர் விட்டுப் பிரகாசிக்கும் ஒளியே! <br>
அவ்வாறு ஒளிரும் ஒளிக்கு நிலையாக இருப்பவளே! ஒன்றுமே இல்லாத அண்டமாகவும், அவ்வண்டத்தினின்று <br>
ஐம்பெரும் பூதங்களாகவும் விரிந்து நின்ற தாயே! எளியேனாகிய என் சிற்றறிவுக்கு நீ எட்டுமாறு நின்றதும் அதிசயமாகும்!<br>
</td>
<td>17:</td>
<td>
அதிசயம் ஆன வடிவு உடையாள், அரவிந்தம் எல்லாம்<br>
துதி சய ஆனன சுந்தரவல்லி, துணை இரதி<br>
பதி சயமானது அபசயம் ஆக, முன் பார்த்தவர்தம் <br>
மதி சயம் ஆக அன்றோ, வாம பாகத்தை வவ்வியதே?<br>
</td>
<td>
அபிராமி அன்னை அதிசயமான அழகுடையவள்! அவள் தாமரை போன்ற மலர்களெல்லாம் <br>
துதிக்கக் கூடிய வெற்றி பொருந்திய அழகிய முகத்தையுடையவள்; கொடி போன்றவள்; <br>
அவள் கணவன் முன்பு ஒருநாள் மன்மதனின் வெற்றிகளையெல்லாம் தோல்வியாக நெற்றிக் கண்ணைத் திறந்து பார்த்தார். <br>
அப்படிப்பட்டவரின் மனத்தையும் குழையச் செய்து, அவருடைய இடப் பாகத்தைக் கவர்ந்து கொண்டாள், வெற்றியுடைய தேவி.<br>
</td>
<td>18:</td>
<td>
வவ்விய பாகத்து இறைவரும் நீயும் மகிழ்ந்திருக்கும்<br>
செவ்வியும், உங்கள் திருமணக் கோலமும், சிந்தையுள்ளே<br>
அவ்வியம் தீர்த்து என்னை ஆண்டபொற் பாதமும் ஆகிவந்து-<br>
வெவ்விய காலன் என்மேல் வரும்போது-வெளி நிற்கவே.<br>
</td>
<td>
அபிராமித் தாயே! என் அகப்பற்று, புறப்பற்று ஆகிய பாசங்களை அகற்றி, என்னை ஆட்கொண்டு <br>
அருளிய நின் பொற்பாதங்களோடு, எந்தை எம்பிரானோடு இரண்டறக் கலந்திருக்கும் அர்த்த நாரீஸ்வரர் <br>
அழகும், தனித்தனி நின்று காட்சி தரும் திருமணக்கோலமும், கொடிய காலன் என்மேல் எதிர்த்து வரும் காலங்களில் காட்சியருள வேண்டும்.<br>
</td>
<td>19:</td>
</table>
19: வெளிநின்ற நின்திருமேனியைப் பார்த்து, என் விழியும் நெஞ்சும்
| |||