நற்றிணை 1/015
15. நாணும் விட்டேம்!
- பாடியவர் : பாண்டியன் அறிவுடை நம்பி.
- திணை : நெய்தல்.
- துறை : வரைவு நீட்டித்த வழித் தோழி தலைமகற்குச் சொல்லி வரைவு கடாயது.
[(து–வி.) களவிலே தலைவியைக் கூடியின்புற்ற தலைவன், அவளை வரைந்து மணந்து கொள்வதாகக் கூறிப்பிரிந்தான். அவன் காலத்தை நீட்டித்துக் கொண்டேபோகத் தலைவி பெரிதும் நலிவுற்றாள். ஊரலரும் மிகுதியாயிற்று. இவற்றைக் கூறித் தலைவனைத் தலைவியை விரைந்து மணந்து கொள்வதற்கான முயற்சிகளிலே ஈடுபடுத்துவதற்குத் தோழி முற்படுகின்றாள்.]
முழங்குதிரை கொழீஇய மூரி எக்கர்,
நுணங்குதுகில் நுடக் கம்போலக் கணம்கொள
ஊதை தூற்றும் உரவுநீர்ச் சேர்ப்ப!
பூவின் அன்ன ஈலம்புதிது உண்டு
நீபுணர்ந் தனையேம் அன்மையின்,
5
நேர்புடை நெஞ்சம் தாங்கத் தாங்கி
மாசில் கற்பின் மடவோள் குழவி
பேஎய் வாங்கக் கைவிட் டாங்கு.
சேணும் -எம்மொடு வந்த
நாணும் விட்டேம்! அலர்கவிவ் வூரே!
10
ஆரவாரிக்கும் அலைகள் கொணர்ந்து கொழித்த பெரிதான மணல் மேடானது, நுணங்குந்துகிலினது நுடக்கத்தைப்போல மிகுதிப்பட்டுத் தோன்றுமாறு, ஊதைக்காற்றானது அதனை எடுத்துத் தூற்றாநிற்கும் நீர்வளமிக்க வலிய கடற்கரைப் பகுதிக்குத் தலைவனே! தாமரை மலரைப்போலும் எம் தலைவியினது புதுநலத்தை உண்டு, நின்னாற் கூடி இன்புறப்பட்டேமாக, யாமும் இல்லாதேம். அங்ஙனமாக இல்லாமையினாலேயே, நினக்கு உடம்படுதலையுடைய தான எம் நெஞ்சமானது தாங்கும் அளவுக்குத் துயரைத் தாங்கினேம். குற்றமற்ற கற்பினையுடைய இளையாள் ஒருத்தி தன் குழந்தையைப் பேயானது வலிந்து எடுத்துக் கொள்ள, அதனை மீட்டற்கு இயலாளாய்க் கைவிட்டுச் சொன்றாற்போல, நெடுநாள் முதலாக எம்மோடு வளர்ந்து வந்ததான நாணத்தையும் யாம் நின்னாற் கைவிட்டேம். இனி, இவ்வூரிடத்தே அலரும் எழுவதாக!
கருத்து : ஊரலர் எழுதலால் இனித் தலைவியை மணந்து வாழ்தலே செயற்குரிய பண்பாகும்' என்பதாம்.
சொற்பொருள் : மூரி – பெரிய. நுணங்குதல் – வளைதல்; மணல் மேட்டினின்றும் எழுகின்ற காற்று மென்மணலை எடுத்துச் செல்லும்போது அலையலையாகத் தோற்றும். அந்தக் காட்சியை, நுணங்கு துகில் நுடக்கம்போல என்றனர். கணம் கொள – மிகுதிப்பட. ஊதை –வாடைக்காற்று. உரவு – வலிமை நலம் – பெண்மை நலம். சேணும் – நெடுங்காலத்தும், விளக்கம் : "நீ புணர்ந்தனையேம் யாம் ஆயின், நினக்கு எம்பால் அன்பின்மை தோன்றாது; எம்மைக் குறித்து அலரெழும் இக்கட்டிலிருந்து எம்மை விடுவிக்கக் கருதினாயாய் வரைந்து கொள்ளலில் முனைவாய். ஆயின், நீயோ அவ்வாறு கருதினாயல்லை" என்று, அலனைப் பழிக்கின்றாள் தோழி. 'அன்பை மறந்த நின்னை உறவு கொண்டதன் பயன், உடனிருந்த நாணும் இதுகாலை நின்னாலே அகன்றது" எனவும் வருத்தத்துடன் கூறுகின்றாள்.
உள்ளுறை : 'கடல் கொழித்து ஒதுக்கிய மணல் மேட்டினைக் காற்று அள்ளித் தூற்றி அலைக்கழிக்குமாறு போல, பெற்றோர் வளர்த்துப் பேணிய தலைவியின் பெண்மையை நின்னுறவு இதுகாலை அள்ளித் தூற்றி அலைக்கழிக்கும் செயலைச் செய்துவருகின்றது என்பதாம். அது நீங்குதற்கு வழியாவது, முறையாக மணந்து கோடல் ஒன்றே என்பதுமாம்.
பிறபாடங்கள் : 'நீ புணர்ந்தனையேம்' என்பது, 'நீ உணர்ந்தனையே' எனவும்: 'பேய் வாங்க' என்பது, 'ஒய்ய வாங்க' எனவும் வழங்கும்.