நற்றிணை 1/075
75. உள்ளம் உடையும்!
- பாடியவர் : மாமூலனார்.
- திணை : குறிஞ்சி.
- துறை : சேட்படுக்கப்பட்டு ஆற்றானாகிய தலைமகன், தோழி கேட்பச் சொல்லியது.
[(து–வி.) தலைவி நினக்குச் கிடைப்பாளல்லன்' எனத்தன்னை உரைத்துப் போக்கிய தோழியிடம் தன் நோயின் மிகுதியை உரைத்தாளாகத் தலைவன் கூறுகின்றான்.]
நயன் இன் மையின், பயன்இது என்னாது
பூம்பொறிப் பொலிந்த, அழல்உமிழ் அகன்பை
பாம்புயிர் அணங்கி யாங்கும் ஈங்குஇது
தகாஅது வாழியோ குறுமகள்! நகாஅது
உரைமதி; உடையும்என் உள்ளம்—சாரல்
5
கொடுவிற் கானவன் கோட்டுமா தொலைச்சிப்
பச்சூன் பெய்த பகழி போலச்
சேயரி பரந்த மாஇதழ் மழைக்கண்
உறாஅ நோக்கம் உற்றான்
பைதல் நெஞ்சம் உய்யு மாறே.
10
இளமை உடைய பெண்ணே! நீதான் நெடிதுகாலம் வாழ்வாயாக! 'நின்பால் எமக்கு விருப்பந்தருகின்ற நயப்பாடு யாதும் இல்லைமையினாலே, நின் முயற்சிக்குப் பயன் 'அகன்று போதலே' என்று கூறினையாயினும் பொருந்தும். அவ்வாறு கூறுதலையும் செய்யாதே, பொலிவுற்ற புள்ளிகள் பொருந்திய அழலைப்போலும் நஞ்சைக் கக்கும் அகன்ற படத்தையுடைய பாம்பானது உயிர்களைக் கடித்து வருத்தினாற்போல, என்னை நகையாடும் இதுதான் நின் செவ்விக்குத் தக்கதாகாது. மலைச்சாரலிடத்துக் கொடிய வில்லினனான சானவன் ஒருவன், கோட்டினையுடைய விலங்காகிய களிற்றைக் கொன்று, அதன் பச்சூனைக் கொண்ட பகழியை உருவி எடுத்தால் அது விளங்குமாறு போலச் செவ்வரி பரந்த கரிய இமைகளையுடைய தலைவியின் குளிர்ச்சிகொண்ட கண்களது பொருந்தாத நோக்கத்தாலே தாக்குதலுற்றது என் நெஞ்சம். அதுதான் அழியாது பிழைக்குமாறு, என்னை நகையாடிப் போக்க நினையாதே, நின் தலைவிபாற் சென்று, என் குறையினை எடுத்து உரைப்பாயாக. அங்கனம் நீ செய்யாயேல் என் வருத்தமுற்ற உள்ளம் உடைந்துபோக யானும் அழிந்தே போவேன்.
கருத்து : 'நீதான் என் குறையை முடித்து என் உயிரைக்காத்தல் வேண்டும்' என்பதாம்.
சொற்பொருள் : பூம்பொறி அழகான புள்ளிகள், அழல் – அழலைப்போலும் நஞ்சு, பை – படம்; நச்சுப்பை, கோட்டுமா – களிறு; பன்றி, பச்சூன் – பசிய ஊன். பைதல் – வருத்தம்.
விளக்கம் : 'நயனின்மையின் இது பயன் என்னாது' என்றது, தலைவன் தலைவிக்கு ஏற்புடைத் தகுதியாளன் அல்லனாகாமையின், அவன் வருந்தி அழிதலே அவனது காமத்தின் பயனாகும் என்று சொல்லிப் போக்காது என்றதாம். நயன் – நன்மைப்பாடு.
'பூம்பொறிப் பொலிந்த அகன்பைப் பாம்பு அழல் உமிழ்ந்து உயிரணங்கி யாங்கு' என்றது, தோற்றத்தால் அழகும் மென்மையும் கொண்ட நின் வாயிடத்தினின்றும், கடுவனைய கடுஞ்சொற்களைக் கூறினது தகாது' என்றதாம். 'சிறிதான அம்பினைக் கொண்டேவிப் பெரிதான கோட்டு மாவைக் கொன்ற வேட்டுவனின் செயலைப்போல, தன் கண் பார்வையினாலே தன்னைத் தாக்கித் தளர்வித்தனள் தலைவி' என்கின்றான். சேயரி பரந்த ஆயிதழ் மழைக்கண் உறாஅ நோக்கம்' என்றது, அந்தக் கண்ணின் தன்மைக்கும் பொருந்தாத நோக்கம் அதுவென உரைத்து, 'அவளும் உள்ளத்தே தன்பாற் காதலுடையாளே' என்கின்றான். செவ்வி வாயாமையின் தன்னை வெறுத்து நோக்கினள் எனவும் கூறுகின்றான். உறா.அ நோக்கம் உயிரை வாட்டுதலால் அவன் கொண்ட தளர்ச்சியும் இதனாற் காணப்படும்.
ஒப்பு,
'சிலைமாண் கடுவிசைக் கலைநிறத்து அழுத்திக்
குருதியொடு பறித்த செங்கோல் வானி
மாறுகொண்டன்ன உண்கண்'
(குறு. 372)
எனக் கடைசிவந்த மகளிரது கண் குருதிக்கறை தோய்ந்த பகழி முனைக்குப் பிறரானும் உவமிக்கப்படும்.