நற்றிணை 1/093
93. பிரிந்தோர் இரங்கும் நாடு!
- பாடியவர் : மலையனார்.
- திணை : குறிஞ்சி.
- துறை : கடாயது
[(து–வி.) தலைவியை வரைந்து மணக்கக் கருதானாய்ப் பலகாலும் பகற்குறியே வேட்டு வருவானாகிய தலைவனுக்கு, வரைந்துவந்து தலைவியை மணந்து போகுமாறு அறிவுறுத்துகின்றாள் தோழி.]
'பிரசம் தூங்கப் பெரும்பழம் துணர்
வரைவெள் அருவி மாலையின் இழிதரக்
கூலம் எல்லாம் புலம்புஉக நாளும்
மல்லற்று, அம்ம இம் மலைகெழு வெற்'பெனப்
பிரிந்தோர் இரங்கும் பெருங்கல் நாட;
5
செல்கம்; எழுமோ: சிறக்கநின் ஊழி!
மருங்கு மறைத்த திருந்துஇழைப் பணைத்தோன்
நல்கூர் நுசுப்பின் மெல்லியல் குறுமகள்
பூண்தாழ் ஆகம் நாண்அட வருந்திய
பழங்கண் மாமையும் உடைய; லழங்குகுரல்
10
மயிர்க்கண் முரசினோரும் முன்
உயிர்க்குறி யெதிர்ப்பை பெறல்அருங் குரைத்தே.
"தேனிறால்கள் எம்மருங்கும் தொங்கிக் கொண்டிருக்கும்; பெரிதான பழவகைகள். குலைகுலையாகப்பழுத்துக் கிடக்கும்; வெள்ளிய அருவியானது வரையிடத்திருந்து மாலைபோன்ற தோற்றத்தோடு இழிந்துவரும்; மலைத்தானியவகைகள் எல்வாம். கொள்வாரற்றுத் தனித்து வருந்தி உதிர்ந்து கிடக்கும்; இம்மலை பொருந்திய வெற்பிடம் எந்நாளும் இத்தகைய வளப்பத்தை உடையதாகும்." எனச் சொல்வாராக, அதனைப் பிரிந்து வேற்று நாட்டிற்குச் சென்றோர் இரங்கிப் புலம்புவார்கள்; அத்தகைய பெரிதான மலைநாட்டுத் தலைவனே! இனியாம் செல்லுகின்றோம் நீயும் செல்லுவதற்கு எழுவாயாக! நின் வாழ்நாளும் சிறப்புடையதாகுக! பக்கங்களை மறைத்துக் கிடக்கும் திருந்திய ஆபரணங்களை அணிந்தோள்; பணைத்த தோள்களையும், நுணுகிய இடையினையும், மெல்லிய சாயலையும் உடையோள்; இவ் இளமகள் இவளது பூண் தளர்ந்த மார்பகமானது, நாணமானது துன்புறுத்தலினாலே வருத்தமுற்றப் பழங்கண்ணாகிய மாமையினையும் உடையதாகும். முழக்கும் குரவையுடைய மணமுரசின் ஒலியைக் கேட்டறிவதற்கு முன்பாக, இவளது உயிர் இவளுடலிலேயே இருக்கும்படியான ஒரு குறிப்புத் தோன்றக் காணப்பெறுதலும் இனி அரிதாகும்!
கருத்து : 'கனவிடைப் பிரிவுக்கே பொறாத இவளை, விரைய வந்து மணந்து காப்பாயாக' என்பதாம்.
சொற்பொருள் : மல்ல்ல் – வளம். மருங்கு – பக்கம். பழங்கண் – துன்பம். குறி எதிர்ப்பை – குறித்த எதிர்ப்பை; அறம் குறித்து வாங்கி, வாங்கியவாறே கொடுப்பது இது (குறள் 221). கூலம் – பதினாலுவகைத் தானியமும் ஆம். மயிர்க்கண் முரசம் – மயிர் சீவாத கோலாற் கட்டப் பெற்றிருக்கும் முரசம். இது மண முரசம்; பிற முரசங்கள் வீர முரசு, நியாய முரசு, தியாக முரசு போன்றவை.
விளக்கம் : 'பிரசம்' – தேனிறால்; மலையிடைத் தேனிறால்கள் தூங்கும் என்பதனைத் 'தும்பிசேர் கீரனார்' 'பிரசந் தூங்கும் மலைகிழவோற்கு" (குறு.392) எனக் கூறுவர். 'தென் தூங்கும் உயிர் சிமைய மலை' (மதுரை 3–4} எனவும், 'பிரசந் தூங்கும் சேட்சிமை வரையக வெற்பன்' (அகம் 242) எனவும் வரும். நம்மைப் பிரிவுத் துயரத்தால் நலியுமாறு வருத்தும் கொடுமையினையுடையரான அவரது வெற்பும் பிரிந்தோர் இரங்கும் வளமுடைத்தாதல்' என்ன அறமோ? என்று கேட்பாள், 'பிரித்தோர் இரங்கும் பெருங்கல் நாட!' என்றாள் 'நாண் அடுதல்' களவுறவைப் பிறாறியின் பழிப்பரெனப் பிரிவுத் துயரத்தை உள்ளடக்கியே மறைத்து ஒழுகுமாறு வற்புறுத்தல். ஆதனால் களவு, வெளிப்படுதல் இல்லை எனினும், 'பூண் தாழ் ஆகம்' பழங்கண் மாமையினை உடைத்தாதலினின்றும் தப்பிற்றில்லை' என்பதாம்.