நற்றிணை 1/170
170. எழுமின்! எழுமின் !!
- பாடியவர் : .........
- திணை : மருதம்.
- துறை : தோழி விறலிக்கு வாயின் மறுத்தது.
[(து–வி.) தலைவனைப் பரத்தை யொருத்தியிடம் கூட்டிய விறலி, மீளவும் தலைவன் தலைவியை விரும்புதலினாலே, அவளிடம் தூதாகவும் செல்லுகின்றாள்; அவளுக்குத் தோழி சொல்வதாக அமைந்த செய்யுள் இதுவாகும்.]
மடக்கண் தகரக் கூந்தல் பணைத்தோள்
வார்ந்த வால்எயிற்றுச் சேர்ந்துசெறி குறங்கின்
பிணையல் அம்தழை தைஇத் துணையிலள்
விழவுக்களம் பொலிய வந்துநின் றனளே
எழுமினோ எழுமின்எம் கொழுநற் காக்கம்
5
ஆரியர் துவன்றிய பேர்இசை முள்ளூர்ப்
பலருடன் கழித்த ஒள்வாள் மலையனது.
ஒருவேற்கு ஓடி யாங்குநம்
பன்மையது எவனோ இவள் வன்மைதலைப் படினே?
மடப்பம் விளங்குகின்ற கண்களையும், மயிர்ச்சாந்து பூசி முடிக்கப்பெற்ற கூந்தலையும், பருந்து தோள்களையும், நிரையாக அமைந்த வெளிய பற்களையும், திரட்சியோடும் செறிவுற்று விளங்கும் தொடைகளையும் உடையவன் இவ்விறவியாயிருக்கின்றனள். பிணைத்துக்கட்டிய அழகிய தழையுடையை இடுப்பிலே தரித்தவளாகவும் உள்ளனள். தன்னந் தனியாளாக, விழவயரும் நம் மனையின் இடமெங்கணும் அழகு பெறுமாறு வந்தும் நம்முன் நிற்கின்றனள்.
ஆரியப் படையினர் வந்து தாக்குதலை மேற்கொண்டனர்; பெரும் புகழையுடைய மூள்ளூர்க் களத்திலே மலையமான் அவர்களை எதிர்த்து நின்றான்; அவர்கள் பலராயிருந்தனர்; மலையமானோ தனியனாக நின்று பொருதான்: அவர்கள் உருவிக்கொண்டு வந்த ஒள்ளிய பல வாட்படைகளும் மலையமானின் ஒற்றை வேற்படைக்கு முன்னர் நிற்க மாட்டாவாயின; அவர்கள் தோற்று ஓடினார்கள். இவள் தலைவனுக்குப் புதியளான பரத்தையொருத்தியைக் கூட்டுவித்து நலஞ்செய்வதனை மேற்கொண்டாளென்றால், அங்ஙனமே பலராகவிருக்கும் நம்முடைய பன்மையும், இவளுக்கு எதிராக எதனை செய்ய இயலும்? அதனால், நம் தலைவனுக்கு ஆக்கந் தேடுவோம்; இவள் செயலை ஒழிப்போம்; அனைவரும் ஒருங்கே எழுங்கோள்! எழுங்கோள்!!
கருத்து : 'தலைவனுக்கு வந்துள்ள புதியவொரு இக் கட்டினின்று அவனைக் காப்போம்; எழுக அனைவரும் என்பதாம்.
சொற்பொருள் : மடக்கண் – மடப்பத்தை யுடைய கண்கள்: இளமைச் செவ்வி பொருந்திய கண்கள். தகரம் – தகரச் சாந்து; மயிரது செழுமைக்குப் பூசும் மயிர்ச்சாந்து பணைத்தோள் – பணைத்த தோள்கள்: மூங்கில் தண்டைப் போன்ற தோள்களும் ஆம், வார்தல் – நிரையாக ஒழுங்குற அமைதல். பிணையல் அம் தழை – பிணைத்துக் கட்டிய அழகிய தழையுடை, துணையிலன் – துணைசேர்ந்தாளாகவும் உடையாளல்லள்; இவளோ தலைவனால் கொள்ளப்படும், தகுதியுடையாள் அல்லள். விழவு – வேனில் விழவு, துவன்றிய – நெருங்கிச் செய்த. முள்ளூர் – முள்ளூர்க் கானமும் ஆம்; மலையமான் திருமுடிக்காரிக்கு உரியது: இவன் நடுநாட்டுத் திருக்கோவலூரினன்.விளக்கம் : பரத்தையர் உறவினனாகிய தலைவன் மீளவும் தலைவிபால் வருதலை நினைந்து விறலியைத் தூதனுப்புகின்றான் அவளது அழகையும், அவளும் மணம் பெறாது கன்னிப் பெண்ணாயிருத்தலையும் கண்ட தலைவியின் தோழிக்கு. விழவில் தன்னுடன் ஆடுதற்குத் தலைவனை எதிர்பார்த்துப் பொய்யாகத் தூதுரைப்பாள் போல வந்தவளோ என்ற கவலை உண்டாகிவிடுகின்றது. அதனால், அவளை இப்படித் தாக்குதற்குத் தொடங்கிவிடுகின்றாள் எனலாம். மலையமான் ஆரியரை வென்ற சிறப்பினைக் காட்டி அவனைப் போல ஒருத்தியானாலும் இவள் நம்மை வென்றுவிடுவாள் என்று உரைப்பது, விறலியது பொலிவுமிகுந்த பேரழகினைக் காட்டுவதாகும்.
மேற்கோள் : அகத்திணையியலுள் கண்டோர் கூற்று நிகழுதற்கு இச்செய்யுளை எடுத்துக் காட்டி, 'இஃது 'இடைச் சுரத்துக் குறும்பினுள்ளோர் இவரைக் கண்டு கோளிழைப்பு உற்றார்க்கு அவர் பெண்டிர் கூறியது' என, உடன் போக்கிடையில் நிகழ்வதாகக் கூறுவர் நச்சினார்கினியர்.