நீதிதேவன் மயக்கம்/நீதிதேவன் மயக்கம்: காட்சி-6
காட்சி - 6
இடம் : தேவலோகம் அறமன்றம்.
இருப்போர் : நீதிதேவன், இராவணன், கம்பன்,
அறநெறி கூறுவோ...
[இராவணன் கெம்பீரமாக உலவிக் கொண்டு
பேசுகிறான். நீதிதேவனின் முகத்திலே பயமும்
சோகமும் நன்றாகப் படிந்திருந்தது. கம்பர் அறநெறி
கூறுவோரைப் பார்த்துப் புன்னகை புரிகிறார்.
அவர்களின் முகத்திலேயும் கவலைக் குறிகள்
இரா : தேவா பேசிய சாட்சிகள் – இங்கு வந்து பேசாத
சாட்சிகளை விடக் குறைந்த அளவுதான்
எண்ணிக்கையில். நான் மேலும் சாட்சிகளை
அழைக்கப் போவதில்லை.
கம் : [எழுந்து நின்று நீதிதேவனுக்கு மரியாதை தெரிவித்து
விட்டு] உண்மைக்குச் சாட்சி தேவையில்லை –
வைரத்துக்கு பளபளப்புத் தரவேண்டியதில்லை –
அமிர்தத்துக்கு இனிப்புக் கூட்டத் தேவையில்லை –
அழகுக்கு அலங்காரம் தேவையில்லை –
இரா : [கேலியாக] பாம்பின் பல்லுக்கு விஷம் தேவையில்லை
– ஏராளம் அதனிடமே.
நீதி : கம்பரே! உவமைப் பூங்காவில் உலாவ நேரம் இல்லை.
என்ன உரைக்க எண்ணுகிறீர்?
கம் : நான் என் வாதத்துக்குத் துணை தேட, சாட்சிகளை
அழைக்கப் போவதில்லை, உண்மையின் உருவத்தைத்
தெளிவுப்படுத்த, நீதிதேவனின் திருச்சபையிலே
அவசியமில்லை – தங்கள் திருப்பார்வைக்கு, உண்மை
ஏற்கனவே நன்கு தெரிந்தே இருக்குமாகையால்.
நீதி : அதாவது சாட்சி இல்லை.
கம் : அவசியமில்லை...
நீதி : அது நான் கவனித்துக் கொள்ள வேண்டிய விஷயம் –
அவசியமா, அல்லவா என்பது – சாட்சி இல்லை என்று
மட்டும் நீர் கூறலாம்.
கம் : ஆமாம் நீதிதேவா சாட்சி இல்லை – அதாவது.........
நீதி : இலங்கேசன், பேசலாம்.
இரா : வழக்கின் முடிவு பற்றிய கவலையற்றே நான் இதிலே
கலந்து கொள்கிறேன் என்பதை முதலிலேயே
கூறிவிட்டேன். காரணம் நீதிதேவனிடம் மதிப்புக்
குறைவு அல்ல. நீதிதேவனும் ஏற்கெனவே
தயாரிக்கப்பட்ட, ஏதோ ஓர் கட்டுத் திட்டத்துக்கு
உட்பட்டே, வேலை செய்பவர். அவரிடம் உள்ள
துலாக்கோல் அவர் செய்தது அல்ல! படிக்கற்கள்
அவருக்குத் தரப்பட்டவை? இவைகளின் துணை
கொண்டு நீதிதேவன், நிறை பார்க்கிறார். நான்
அவருடைய நிறை பார்க்கும் குணத்தைச்
சந்தேகிக்கவில்லை. அந்தத் துலாக் கோலையே
சந்தேகிக்கிறேன். படிக்கற்களையே சந்தேகிக்கிறேன்.
எனக்குச் சாதகமான, தீர்ப்பு கிடைக்க வேண்டுமானால்,
நீதிதேவனின் உள்ளம் திருப்தியாவது மட்டும் போதாது
– அவர் – தம்மிடம் தரப்பட்டுள்ள துலாக் கோலையும்
படிக்கற்களையும், தூக்கி எறிந்து விட்டு வழக்கின் சகல
அம்சங்களையும் தாமாகச் சீர்தூக்கிப் பார்க்க வேண்டும்.
இதற்கு நீதிதேவனுக்கு நல்லெண்ணம் இருந்தால் மட்டும்
போதாது – உள்ளத்தில் உரம் வேண்டும்.
[நீதிதேவன், தலையைத் தொங்க விட்டுக்
கொண்டிருக்கக் கண்டு கம்பர் கோபமாக எழுந்து]
கம் : இலங்காதிபதி, வழக்கு மன்றத்தையே அவமதிக்கிறான்
– அவமதிக்கிறார் –
இரா: [கம்பரை நோக்கிக் கேலியாக] நான் கவியல்ல, குழைய,
நெளிய! நான் இப்போது எடுத்துரைத்தது வாய்மை –
என் அகராதிப்படி.
நீதி : [தலையை நிமிர்த்தி இலங்கேசனைக் கெம்பீரமாகப்
பார்த்து] இலங்காதிபனே! ஆளுக்கேற்றபடி,
வேளைக்கேற்றபடி, வழக்குக்கேற்றபடி, துலாக்
கோலையும், படிக்கற்களையும் மாற்றுவதும், புதுப்பிப்பதும்
என்ற நிலை பிறந்தால், என்ன கதியாகும் நீதி?
இரா : அதற்கு அஞ்சி, காலச் சுமை வீழ்ந்து வீழ்ந்து சாய்ந்து
போன துலாக் கோலில், தேய்ந்து போன
படிக்கற்களைப் போட்டு, நிறை பார்ப்பது நீதியாகுமா,
தேவா!
நீதி : [சற்று கோபத்துடன்] சாய்ந்த தராசு! தேய்ந்த படிக்கற்கள்,
முதன் முறையாக இம்மன்றத்தின் முன் கூறப்பட்ட
குற்றச்சாட்டுகள்.
இரா : இதுதானே நீதிதேவா, முதல் புனர் விசாரணை! நான்
பேசினேன் முதலில், பிறர் பிறகு பேசுவர். முடிவு
என்ன? கவலை இல்லை! மறு விசாரணை வந்ததே
அதுபோதும் தேவனே! மாசு நீதிமன்றத்துக்கும் உண்டு,
அளிக்கப்பட்ட தீர்ப்புகளெல்லாம் மாற்ற முடியாதன
அல்ல என்ற பல புது உண்மைகள் ஏற்பட்டு விட்டன
அல்லவா, அதுபோதும், என் களிப்புக்குக் காரணம்
அதுதான்.
[நீதிதேவன் எழுந்து கோபமாக]
நீதி : பிறகு கூடுவோம்.