48 அகத்திய முன்ரிவர்.
- ■■■ ■ H
S AASAAS SLLLS SJSJSJSJSSTTTSS 1. து அனுலகடைகதான அடைநது ம கொடும்ப்சிகேர்யால் அவன '.' ; கடுந்தியருழந்தான். ஒருநாள் பிரமன் கிருமுன்போய் அடி தொழுது வணங்கி ‘ஐயனே! புண்ணிய ஆல்க்டிாகிப்’இகில் எனக்கு இத்தியர் சண்ணியகென்னே என்று அவன் நயத்து கேட்டான். "சுவேதா! நீ உயர்த்த அாகஞ.யிருந்தும் ஒரு வர்க் கும். இகால்டிாமில் க. ன்னயே மக்கருதி உன் ஆன் யே பேணி கின்ரும் ஆதலர் ல்ல அப்பெரும் பிாவம்: இங்குப் புகுந்து வருத்துகின்றது; இஃது ஒழிய வேண்டுமாயின் முன்பு கொழுககவாதக உணு உடல முழுவதையும் இன்ருெதி க்கவேண்டும்; அத் .ே தவம்புரிந்த இடத்தே தனிவ்க் து தோன் அம; நா ளுமபோய உண்டுவருக எனது உண்ர்த்தி விடுத்தான. ஈய்ாதி எனற தன இழந்த நிலையினை கின் ந்து கினைந்து வகைத நாளும வது அயன குறித்த படியே அப்பினத்தைக் கன்ம்ப்ேர்ஞ்ன் நிர்விடும் திாள்ளும் வந்து தின று போயினும் அது சுறதம குறையாமல | D அப்டியும்' LÖஅறு படியும் "கி றைவுற்று 1 தின் நி து. அகன் நிலையின் திேர்க்கி 'செஞ்சங்க்லங்கிஞ்ன் வேதிஆன்மீக்கூர், இது ல்ேதன் அணுகளுன் நாதனே நான் என்செய்வேன்! என் அறு. கடுங்கி நின்ருன் அயன் கயந்து நோக்கிகுன். “அகத் தியமுே னிவரைப்போர்த்தாலன்திகளுன் அகத்துறு தயர் தீராது "or, মৈ"onক அருளி = விடுத்தான். அவன் கூஅக: ன்.அறு வருந்தின்ை. இப்பெருமானேச் சித் தித்து கின்று தேம்பியழுது வழக்கம்போல் அதனை உண்ண வர்தான். அவ்வினம் இல் அருள் வள் வில் அவன் மூன். தேர்ன்றி னர்: * தோன்றே வகை திரவனைக் கண்டி இருண்கோல், அவன் பசியும் பிணமும் உடனே இழித்தன. அவன் இலத்தி, கூத்தா டி. இவாடியில் விழுந்தான்;. \{84. னே! இன்ஆக அன் * ததும்ப அலறிப் போற்றிஞன். தவப்பேற்றிகுல் தான