ராக: போதும் போடி வாயாடினது. டால் அடுக்குதோ உன் முகம்-போய்க் காட்டேன் அவனிடம்...நேக்குச் சாமர்த்யமாகப் பேசத் தெரியல்லே...நோக்குத் தெரியுமேன்னோ, போ, போய்ப் பேசி ஜெயித்துண்டு வாயேன் பார்ப்போம்........
கா: இப்படி வம்பு தும்பும், அடா துடியும் பேசத் தெரியும் உமக்கு, வேறென்ன தெரியும். போன காரியத்தை முடிச்சுண்டு வரச் சாமர்த்தியமில்லேன்னாலும், கோபம் மட்டும் வந்துடறது பொத்துண்டு........
ராக: ராமா! ராமா! ராமா! தலை தலைன்னு அடிச்சிண்டு எங்காவது தேசாந்திரம் போகலாம்டாப்பா, இவளிடம் சிக்கிண்டு பிராணனை விடறதைவிட எவண்டி உன்னோட அண்ணனை அழைச்சி, ராமாயணம் நடத்தச் சொல்லுவன். ஊர் பூரா தெரிஞ்சிருக்கு, இலஞ்சக் கேசிலே அவன் சிக்கிண்டதும், வேலையிலே இருந்து டிஸ்மிஸ் ஆனதும்.
கா: தெரிஞ்சா என்னவாம்! ஏதோ போறாத வேளை—சோதனைக் காலம்....அவர் என்ன ஜெயிலுக்கா போயிட்டு வந்தார்........
உபதேச காண்டம்
கமலா: ஏண்டி அம்மா! ஏன் அப்பா உம்னு இருக்கார்.....
காமாட்சி: உம்னு இருப்பார், உர்னு பாய்வார், வேறே என்ன தெரியும் அவருக்கு.........
க: ஏண்டி சண்டைபோட்டே அப்பாவோட.......
கா: சண்டை போடாமே, உங்க அப்பாவோட இலட்சணத்துக்கு சரசமாடுவாளோ......துப்புக்கெட்ட ஜென்மம்.......என் தலை எழுத்து.........
க: அடுக்கிண்டே போறயே......என்ன விஷயம்னு சொல்லேன்.....
கா: ரொம்ப அவசியமா, தெரிஞ்சுக்கணுமோ......
க: சொல்லுடின்னா.....அம்மா.....சொல்லேன்......
290
