பக்கம்:அண்ணாவின் நாடகங்கள்.pdf/345

[கண்ணாயிரம் சிங்காரவேலரைக் குறும்புத் தனமாகப் பார்த்துச் சிறிக்கிறான். சப்-இன்ஸ்பெக்டர் வணக்கம் கூறிவிட்டுச் செல்கிறார். கண்ணாயிரம் மாடிக்குச் செல்கிறான். கவலையும் கோபமும் மாறி மாறி வருகிறது சிங்காரவேலருக்கு. கணக்கப்பிள்ளையை அருகே அழைத்து எதையோ இரகசியமாகக் கூறி அனுப்புகிறார். அன்னபூரணி அம்மாள் வருகிறார்கள்.]

அ: என்னடா தம்பி! கிடைச்சுவிட்டதாமே...

சி: கிடைக்காமெ...

அ: போகட்டும்...நமக்குப் பொருள் கிடைச்சுட்டுது....போலீசுக்குச் சொல்லி வீராயியை விட்டுவிடச் சொல்லு......ஏழை பாவம்...அவ உழைச்சித்தான் குடும்பம் நடக்கணும்...

சி: (கண்டிப்பான குரலில்) உனக்கு ஒண்ணும் தெரியாதுக்கா! சும்மா இரு, ஏழையாச்சே, பாவமாச்சேன்னு பார்த்தா திருட்டும் புரட்டும், கொள்ளையும் கொலையுந்தான் வளரும்....அடக்கி வைக்காவிட்டா அதோகதியா போகும். நம்ம சொத்து போகுது, வருது. அதுக்காகக்கூட இல்லக்கா! ஊரிலே அக்ரமும் அநியாயமும் நடக்கவிடலாமா...தர்மம் நிலைக்குமா...ஆட்டுக்கும் அளவறிந்துதான் வால் வைத்திருக்காரு ஆண்டவன்...ஆனாலும், அடே அப்பா! இந்த மாதிரி ஆசாமிகளுக்கு வரவர எவ்வளவு வாய்த்துடுக்கு, நெஞ்சழுத்தம், எடுத்தேன் கவிழ்த்தேன் என்று பேசுகிற முரட்டுத்தனம் வளர்ந்திருக்குது தெரியுமோ, போறான் பார்டா பொதிமாடு மாதிரின்று நம்மைப்போல ஆளுகளைக்கண்டா பேசறானுங்க...ஊரை அடிச்சு உலையிலே போட்டுத்தாண்டா சீமான் ஆனான் என்று நம்ம காதிலே விழறமாதிரியாவே பேசுதுங்க..திருட்டுப் பயல்களை விட்டு வைக்கலாமா...

அ: ஐயோபாவம்னு இருக்குது தம்பி!

சி: நீதி நியாயம் இதெல்லாம் நிலைக்கணும்னா சில வேளையிலே மனசைக் கல்லாக்கிக்க வேணும். உனக்குத் தெரியாது உலகம் போற போக்கு...

[அன்னபூரணி அம்மாள் சோகமாக சென்று விடுகிறார்கள். கோட்டும் தலைப்பாகையும் அணிந்த ஒருவர் வருகிறார். சிங்காரவேலர் சிரித்த முகத்துடன் வரவேற்கிறார். இருவரும் ஒரு அறைக்குள் சென்று பேசிக்கொண்டிருந்து விட்டு வெளியே வருகின்றனர்.]

342