இப்பக்கம் மெய்ப்பு பார்க்கப்பட்டுள்ளது
கவிஞர் கருனானந்தம்
l67
1956 “திராவிட நாடு” பொங்கல் மலரில் நான் இப்படி ஒரு கவிதையை எழுதியிருந்தேன்
- உலகம் வியக்க நிலவிய புகழும்,
- கழகம் வளர்த்த பழந்தமிழ் மொழியும்,
- அறநெறி பரப்புங் குறள்நெறி தழுவிப்
- பிறரைப் பணியாத் திறலும் படைத்த
- தந்நேர் இல்லாத் தமிழக உழவர்–
- பொன்னேர் பூட்டிச் செந்நெல் விளைத்தே
- ஆண்டின் பயனை அடைந்திடும் பெருநாள்!
- தூண்டிடும் உவகையில் துள்ளிடுந் திருநாள்!
- ஆயினும், அன்னார் நாயினுங் கீழாய்
- நலிந்துளம் நொந்து, மெலிந்துடல் வாடி,
- வறண்ட பாலையில் இருண்ட வேளையில்
- திரண்டெழுங் காற்றிற் சிக்கியோர் போலத்
- திகைத்து மீளவும் வகையறி யாது,
- சுதந்திரம் என்ற இதந்தரும் பெயரால்
- கொடுங்கோல் ஆட்சிக்கு இடங்கொடுத்து உயர்த்தித்,
- தாய்மொழி மறந்து, தனி அரசு இழந்து,
- வாய்மை தவறி, வாழ்வினில் தாழ்ந்து,
- உழைப்பதற் கேற்ற ஊதியம்-உயிருடன் த
- தழைப்பதற்கான சாதனம் இன்றி,
- நெடிய வறுமைக்கு அடியவர் ஆகி,
- முன்னேறும் நிலை எந்நாள் வருமெனக்
- கண்ணிர் சிந்திக் காத்திருக் கின்றார்!
- பாட்டாளி மக்கள் படுத்துயர் தொலைத்து
- நாட்டிலே இன்ப நன்னிலை பொங்க
- மூட்டுவோம் உணர்வொடு முயற்சித் தீயே!
ஏழாண்டுகட்கு முன்னர் நான் எழுதிய இப்பாட்டை அண்ணா அவர்கள் தேடிப்பிடித்து, 1963 “திராவிட நாடு” பொங்கல் மலரில் தாம் எழுதிய ஒரு நீண்ட கட்டுரையின் இறுதிப் பகுதியில்...
