ஓய்வு நேரம்
சி. என். அண்ணாத்துரை.
“எனக்கு ஓய்வு ஏது, இதற்கெல்லாம்—அங்கே நரம்பு முறிய வேலை வாங்குகிறான்—அலுத்துப்படுத்தால் கட்டை போலாகிவிடுகிறேன்—நான் போகவில்லை, கூத்து பார்க்க”—என்று கூறும் பட்டாளி—“நமக்கு ஓய்வு கிடையாது—ஆறு மாதத்துக் கணக்கு இன்னும் எழுதி முடித்தாக வேண்டும் ஒரு வாரத்திலே” என்று கூறும் எழுத்து வேலைக்காரர், நிரம்பியுள்ள சமுதாயத்திலே, ‘ஓய்வு நேரம்’ ஆராயவேண்டிய பிரச்சினையாக எடுத்துக்கொள்ளப்பட்டிருக்கிறது. நமது நாட்டிலே சமூக, பொருளாதார அமைப்புகள் மாறிக்கொண்டு வருகின்றன—நல்ல விதமான வளர்ச்சி ஏற்பட்டால், ‘ஓய்வு நேரம்’ உண்மையிலேயே, கவனிக்கப்பட வேண்டிய பிரச்சினையாகிவிடும்—தக்க திட்டங்கள்கூட தீட்டவேண்டிய நிலைமை ஏற்பட்டுவிடும். இப்போது முன்னணியிலே இருக்கும் பிரச்சினைகளை எப்படி வாழ்க்கையை நடத்துவது என்பதாகவே, பெரும்பாலான மக்களுக்கு இன்று இருக்கிறது.
எப்போது பார்த்தாலும், ஏதாவது வேலை செய்தபடி இருப்பவர்களையும் காணலாம்—வேலை ஏதும், செய்யாமல் பொழுதை ஓட்டுபவர்களையும் காணலாம், வேலை ஏதும் செய்யாமலிருப்பவர்கள் எல்லாம் ஓய்வாக இருக்கிறார்கள் என்று கூறிவிட முடியாது. வேலை ஏதும் கிடைக்காததால் அப்படி உள்ளவர்களே ஏராளம்.
‘ஓய்வு நேரம்’—வேலை கிடைத்து அதிலே ஈடுபட்டு, உள்ளவர்களுக்கு வேலை நேரம் போக, மிச்சமிருக்கும் பொழுது. வேலை செய்யும் நிலையில் இல்லாதவர்களின் ‘காலம்’—ஓய்வு அல்ல—அது ஒய்யாரம். வேலை கிடைக்காததால் வேலை செய்யாது இருப்பவர்களுக்கு கிடைத்திருப்பது ‘ஓய்வு’ அல்ல திகைப்பு. வேலை செய்யும் மனப்பான்மையற்றவர்கள் காலத்தைக் கொலை செய்வது ‘ஓய்வு’ அல்ல—அது சோம்பல். ஆக, யாராவது, ஒரு வேலையும் செய்யாது இருக்கும்போது அவர் ஓய்வாக இருக்கிறார் என்று கூறிவிடுவது கூடாது.
ஓய்வு வேறு; வேலையற்று இருப்பது முற்றிலும் வேறு.
காலை முதல் மாலைவரை பாடுபட்டு வேலைசெய்து பிழைக்கும் பாட்டாளிக்கு, இரவு தெருக்கோடியில் நடைபெறும் ‘கூத்து’ ஓய்வு நேரப் பொழுதுபோக்காக அமைகிறது—கூத்தாடுபவர்களுக்கோ; இரவு முழுவதும் கூத்து ஆடி அலுத்து, காலையிலே
