அபிதா O 43
ஒருவன் மோதிக் கட்டிப் பிடிப்பதற்கு முன், கோதாவில் ஒருவரையொருவர் வளைய வருகிறோம்.
பரிசு?
அவன் அனுபவித்து அவனிடமிருந்து பறந்து போயாச்சு.
என் நெஞ்சுள் பறந்து தவிக்கிறது.
“இலை போட்டாச்சு!”
கணீரென அவன் மனைவியின் குரல் சமயத்தைக் கலைக்கிறது.
மத்தியான்னம் மாமா வீட்டுக்கு. கண்ணில் பட்டதெல்லாம் புதுமுகங்கள். எங்களைப் பார்த்து மிரள மிரள விழிக்கின்றன. நியாயம்தானே! பிள்ளைகளுக்கெல்லாம் பெண்டுகள் வந்துவிட்டார்கள். ஆளுக்கொரு குடும்பமாகப் பெருகிவிட்டது. வீடு, வீடா அது- 'ஜே ஜே'ன்னு இடைவிடாத இரைச்சல்.
மாமிதான்- அன்று கண்ட மேனிக்கு அழிவில்லை. சுக்கங்காயா வற்றி, சதாயுசுக்குக் குறைவற்றவளாகத் தோன்றுகிறாள். நெற்றிக்குங்குமம்தான் அழிந்து போயிற்றே அன்றி, தலையில் ஒரு மயிர்கூட நரைக்கவில்லை. நெற்றியில் ஒரு வரிகூட கோடவில்லை. சிலபேர் ராசி அப்படி, ஜலம் பாயப் பாய, கூழாங்கல் இன்னும் வழவழ-
