திரிபுர சுந்தரி
39
பவை. இந்த நான்கையும் வைத்திருப்பதனால் நான்கு திருநாமங்கள் அம்பிகைக்கு அமைந்தன. அவை, பஞ்ச தன்மாத்ர ஸாயகா (11), மனேருபேஷு கோதண்டா (10), ராகஸ்வரூப பாசாட்யா (8) க்ரோதாகாராங்கு சோஜ்வலா (9) என்று லலிதா சகசிரநாமத்தில் வருகின்றன:
இந்த நான்கு படைகளும் சிலவற்றைக் குறிக்கும் அடையாளப் பொருள்கள் என்பதை இந்தத் திருநாமங்கள் புலப்படுத்துகின்றன. செங்கரும்பாகிய வில் மனத்தைக் குறிக்கிறது. எண்ணுதலையும், அதனை ஒழிதலையும் உடைய மனத்தையே அம்மை வில்லாக ஏந்தியிருக்கிறாள். மனம் இந்திரியங்களின் வாயிலாக நுகர்ச்சியைப் பெறுகிறது; இந்திரியங்களால் நுகரப்படுபவற்றைப் புலன்கள் என்பார்கள். சுவை, ஒளி, ஊறு, ஒசை, நாற்றம் என்ற ஐந்தும் ஐம்பொறிகளால் நுகரப்படுவன: இவற்றைத் தன்மாத்திரைகள் என்று வடமொழியில் கூறுவர். இவைகளே அம்பிகையின் திருக்கரத்தில் கணைகளாக உள்ளன,
அம்பிகையின் திருக்கரத்தில் உள்ள அங்குசம்,குரோதம் அல்லது வெறுப்பின் அடையாளம்; ராகம் அல்லது விருப்பின் உருவமாக அமைந்தது பாசம் அல்லது கயிறு. விருப்பு வெறுப்புக்களையே பாசாங்குசமாகத் தரித்தவள் எம்பெருமாட்டி.
இந்த நான்குக்கும் அதிதேவதைகள் உண்டு. பாசத்துக்கு அதிஷ்டான தேவதை அச்வாரூடை; அங்குசத்துக்கு ஸம்பத்கரி: கரும்பு வில்லுக்கு மந்த்ரிணி: மலர்ப் பூங்கனைக்குத் தண்டநாதா என்ற வராகி.
கரும்பு வில்லும் மலர்க்கனையும் உடையவன் காமன்.அவற்றையே அம்பிகையும் கொண்டிருக்கிறாள். செங்கரும்பை வில்லாகவும், தாமரை, மாம்பூ, அசோகமலர்,
