இப்பக்கம் மெய்ப்பு பார்க்கப்படவில்லை
51
"தெலுங்கு, தமிழ், கர்ண்ணாடகம், மலையாளம் எந்நீவக த்ரமிட பாஷகள் ஒரு த்ரமிட மூல பாஷக்கு தந்நே காலக்ரமத்திலுண்டாய பரிணாம பேதங்களாயி வருவானே தரமுள்ளு; எந்து மாத்ரமல்ல, அங்ஙனே ஒரு மூலபாஷ உண்டா யிருந்து வெந்நும், ஆ மூலபாஷக்குண்டாயிருந்ந பேராணு தமிழ் எந்நுள்ள தெந்தும் ..தெளியிப்பான் சில லக்ஷ்யங்கள் தந்நேயு உண்டு. ஒந்நாம தாயி, மலயாள பாஷக்கு ‘மலநாட்டுத் தமிழ்’ எந்நும், கர்ண்ணாடக பாஷக்குக் 'கரிநாட்டுத் தமிழ்' சோழ பாண்டிய நாடுகளிலே பாஷக்கு 'சோழத் தமிழ்' எந்நும், 'பாண்டித் தமிழ்' எந்நும் பறஞ்சு (கூறப்பட்டு) வந்நிருந்நதாயி பழைய தமிழ் க்ரந்தங்களிலும் மலயாள க்ரந்தங்களிலும் காணுந்நது கொண்டு தந்நே தமிழ் எந்நதுத்ரமிட பாஷகளுக் கெல்லாம் பொதுவாய பேர் ஆணு எந்நும், விசேஷத்தேக் காணிப்பானாணு மலநாட்டுத் தமிழ், கரிநாட்டுத் தமிழ், எந்த மட்டில் ஒரே விசேஷணம் (அடைமொழி) சேர்த்துப் பறந்து எந்நும் உள்ளது ஸ்பஷ்மாணு....
'தமிழ் நாட்டு ஐ வேந்தரும் வந்தார்' எந்நிங்ஙனே, சோழம், பாண்டியம், கேரளம், கர்ணாடகம், தெலுங்கு, ஈ அஞ்சு ராஜாக்கள்மாரே தமிழின்றே ப்ரதி ஸ்தாபகன்மாராயி (தமிழை நிலை நிறுத்தியவராய்) கணிச்சும் கொண்டு செந்தமிழ் க்ரந்தங்களில் ப்ரதிபாதிச் சிட்டுள்ளதும் (ஆராய்ந்து நிறுவியுள்ளதும்) மலயாள பாஷயிலே ப்ராசீன (பண்டைய) க்ரந்தங்ஙளாய ‘அமரம் தமிழ்,' 'நம்பியாருடே தமிழ்' முதலாய பேருகள் காணுந்நதும், இதின்னுதா ஹரங்களா...லீலா திலகம்.
எந்ந ப்ராசீன க்ரந்த காரனா கட்டே, மணிப் பிரவாள லக்ஷண ப்ரஸ்தாவத்தில் மலயாள பாஷயும், சமஸ்க்ருதவும் கூடிச் சேர்த் துண்டாக்கிய காவ்யத்தினாணு மணி ப்ரவாளமெந்து பறஞ்ஞு வருந்ந தெந்நுள்ளதின்னு ப்ரமாணமாயி (மேற்கோளாய்) ‘தமிழ் மணி, சம்ஸ்க்ருதம் பவழம்' எந்நும் மற்றும் பல ப்ரயோகங்களும் காணிச்சு அவயிலே தமிழ் சப்தத்தினு (சொல்லுக்கு) மலயாள பாஷ எந்நது த்ரமிட பாஷகளுக் கெல்லாம் பொதுவாய் பேராணு எந்நும் ஸ்பஷ்டமாயி பறஞ்ஞிட்டு முண்டு"
மேற்காட்டிய மேற்கோள் மலையாளமாயிருந்தும் தமிழருக்குப் புரிவதுதான் என்று காணலாம். உண்மையில்
