III வேடம்பி கதை
காடம்பி கதையை மறக்கடித்தது மாடம்பியின் வியத்தகு கறையான்கள் உலகக் கதை. ஆகா! ஏராரிளங் கிளியின் ஒய்யார வாழ்வுக்கு மனித உலக அரசியரின் வாழ்வு ஈடல்ல என்று யாவரும் போற்றினர். “பார்த்தீர்களா! என் கதை கேட்டபின் கணக்கின் உரிமையை யாவரும் எனக்குத்தான் கொடுப்பீர் களென்று எனக்குத் தெரியும். நாம் கதைக் கச்சேரியை இத்துடனே நிறுத்திக் கொள்ளலாம்!” என்றான் மாடம்பி.
வேடம்பி இதற்கு ஒரு சிறிதும் இணங்கவில்லை. “முடிவு என் கதையிலல்லவா இருக்கிறது? அதைக் கேளுங்கள்” என்று தொடங்கினான்.
தலைத் தக்கோலம் கிட்டத்தட்ட படைத்தலைவர் பதவியோடொத்த உயர் பணியில் மலைதாங்கி என்றொரு வீரத் தலைவன் இருந்தான். அவனிடம் கண்டிப்பு மட்டுமன்றிக் கடுமையும் மிகுதியாயிருந்தது. அவன்கீழ் வேலை பார்த்தவர் களுக்கு அது முற்றிலும் கொடுமையாகவே தோற்றிற்று. ஆயினும் இந்தக் கண்டிப்பினாலும் கடுமையாலும் மிகவும் அவதிக் குள்ளானவன் அவனே. ஏனென்றால் அவனிடம் எவருக்கும் அன்பில்லை; அச்சமே இருந்தது. அவனுக்கு எவரிடமும் நம்பிக்கை கிடையாது. அவநம்பிக்கையும், அது காரணமாக இன்னதென்று வரையறுக்க முடியாத அச்சமும் மிகுதியா யிருந்தது.
எந்தக் கணத்தில் யார் அவனுக்கு மறைவாகத் தீங்கு செய்வார்களோ என்று அவன் ஓயாது விழிப்பாக இருந்தான். தத்தம் வேலையை எவரும் ஒழுங்காகச் செய்ய மாட்டார்கள் என்றே அவன் நினைத்ததனால், எப்போதும் அவர்களை ஏவிக் கொண்டும், குறை கண்டு கொண்டும், குறை பெருக்கிக் கொண்டுமே இருந்தான்.
