(150) ||__ __
அப்பாத்துரையம் - 36
அவர்கள் வீழ்ந்தபோதுகூட, மெலீகர் வருத்தப்பட வில்லை. அவர்கள் தன் தாய்மாமன்மார் என்பதை உன்னி, அவர்கள் கோழைத்தனத்துக்காக அட்லாண்டாவிடம் மன்னிப்புக் கோரினான்.
அவன் தன்மீது கொண்ட பாசத்தை இச்செயல் அட்லாண்டாவுக்க வெட்ட வெளிச்சமாகக் காட்டிற்று. வீரரின் பெருந்தன்மை உருவில் வந்த அந்தப் பாசத்தை அவள் பெருமிதத்துடன் ஏற்றுப் புன்முறுவல் செய்தாள். "இவ்வுலகிலில்லாவிட்டாலும் இனி ஒரு உலகில்....” என்று கூறிப் புன்முறுவலுடன் அவள் தன் கையை நீட்டினாள்.
66
“கட்டாயம் இணைவோம்" என்று முடித்து அவன் அக்கையைத் தன் கையால் அழுத்திக் கொண்டான்.
அல்தெயாவும், மெலீகரின் மனைவி கிளியோப் பாத்ராவும் தம் மாளிகை முன்றிலிலிருந்து அளவளாவிப் பேசிக் காண்டிருந்தனர். மெலீகர் பன்றியைக் கொன்ற செய்தி அவர்களிடம் முதலில் வந்து எட்டிற்று.
தாயின் உடல் பூரித்தது; மனைவியின் உடல் புல்லெறித்தது. மகன் பெருமை பேசி எக்களித்தாள் தாய்; கணவன் தனிச்சிறப்பெண்ணித் தருக்கினாள் மனைவி. தான் ஒரு தாயானதற்காகத் தெய்வங்களுக்கு நன்றி தெரிவித்தாள் அல்தெயா; தன்னை ஒரு பெண்ணாய்ப் பிறப்பித்ததற்குத் தெய்வங்களுக்கு வாழ்த்தெடுத்தாள் கிளியோப்பாத்ரா.
-
இரண்டு அன்புக்கோட்டைகளிலும் ஒரே செய்தி அம்பாக வந்து மீண்டும் துளைத்தது தன் உடன்பிறந்தார் இறந்தனர் - தன் மகன் கையால்-ஒரு பெண்ணின் உரிமை காக்க! தாய் இதுகேட்டுச் சீற்றங் கொண்டாள்! மனைவி இது செவியில் புகாமுன் தன்வயமிழந்தாள்!
66
ஆ, இதற்கா தவங்கிடந்து பெற்றேன்?" என் று அலறினாள் அல்தெயா.
கணவனை அணைக்க எழும் தன் கைகளைப் பிசைந்து முறித்தாள் கிளியோப்பாத்ரா.
