சிறுவர்க் கதைக் களஞ்சியம் - 5
265
ஒன்றைக் கண்டான். அது, கல்லில் உயிருடையது போல அழகாகச் செதுக்கப்பட்டிருந்தது. காற்று அதன் அகன்ற மூக்குத் தொளைகளின் வழியே செல்லும்போது அது உண்மையிலேயே உறுமுவது போலவும், வெயில் அதன் கண்களிலும் பிடரியிலும் படும்போது அது உண்மையிலேயே பிடரிமயிரைச் சிலிர்க்க வைத்து உறுத்துப் பார்ப்பது போலவும் தோன்றிற்று.
மகன்
இந்த அரிமாவின் உருவம் இம் மலைக்காட்டின் காவல் தெய்வமாக இருக்க வேண்டும் என்று இளைய எண்ணினான். அதன் அருகே சென்று அவன் அதற்கு வணக்கம் செலுத்தினான்."நாளை முதல் என் வரும்படியில் ஒரு பகுதியைச் செலவுசெய்து உனக்குப் பூசனை செய்கிறேன்,” என்று அவன் சொல்லிக் கொண்டு திரும்பினான். அவன் சொற்களைக் கேட்டு அரிமா தலையைச் சிறிது அசைத்தாக அவனுக்குத் தோன்றிற்று.
அன்றுமாலை விறகு விற்றபின் அவன் வீட்டுக்கு வேண்டிய பொருள்களுடன் பொருளாக, இரண்டு மெழுகுத்திரி விளக்குகள் வாங்கினான். மறுநாள் மாலையில் அவன் அரிமாவின் முன் இருபுறங்களிலும் இரண்டு விளக்குகளையும் ஏற்றிவைத்தான். நிலத்தில் விழுந்து அரிமாவை வணங்கினான். அப்போது அவன் வியக்கும்படியாக அரிமா உருவத்திலிருந்து மனிதக்குரல் கிளம்பிற்று, "அன்பனே! நீ இங்கே ஏன் வந்தாய்? என்ன செய்கிறாய்?” என்றது அது.
முதலில் இளைஞன் சிறிது அச்சம் கொண்டான். பின் எழுந்து நின்று தன் கதையைக் கூறினான். “தெய்வமாகிய நீங்கள் இரண்டு நாள் உதவியது போலவே என்றும் உதவவேண்டும்,” என்றான். இத்தடவை அரிமாவின் வாய்திறப்பதையும் அது பேசுவதையும் அவன் கண்ணாரக் கண்டான்.
"நல்லது. நீ நாளை முதல் விறகுவெட்டித்தான் பிழைக்கவேண்டும் என்றில்லை. ஒரு மரத்தொட்டி வாங்கிக் கொண்டு நாளை இந்நேரம் வா. உனக்கு வேண்டிய அளவு பணம் தருகிறேன்,” என்றது.
“நல்லது. நன்றி,” என்றுகூறி இளைஞன் நகர் சென்றான். அன்று அவன் முன்னாள் வழக்கப்படி இரண்டு மெழுகுத் திரிகளுடன், ஒரு மரத் தொட்டியும் வாங்கிக் கொண்டான்.
