| கன்னட நாட்டின் போர்வாள் ஐதரலி ——————————————— |
|| 163 |
புயலிடையே 'வீரவெற்றிச் சிங்கம்' ஹைதர் நாட்டிய அடிப்படைக் கல்லின் மீதே பின்னாளில் வீரபாண்டியக் கட்டபொம்மன் விடுதலைக்கொடி நாட்டினான்.
ஹைதரின் புதல்வன் திப்பு, சிங்கத்தின் பின்வந்த சிங்கமாய், அந்தக் கொடியை உலக அரங்குக்கே உயர்த்த முயன்றான். அவன் முயற்சி வெற்றி பெறவில்லையானாலும், வீணாகவில்லை. அதன் எதிரொலியே வெள்ளையரைப் பின்னாளில் வெருட்டித் துரத்தியடிக்க முடிந்தது.
ஹைதரைக்காட்டிக்கொடுக்க முனைந்த போலி மரபுகளில் மராட்டிய மரபு ஒன்று உண்டு. அது சிவாஜியின் வீரமராட்டிய மரபன்று. அம்மரபின் அரியாசனத்தைக் கவர்ந்து, அதனைத் தன் நரியாசனமாக்கிக் கொண்ட பேஷ்வா மரபு. ஆயினும், அம்மரபு கூட ஹைதர் காலத்துக்கு நெடு நாட்களுக்குப் பின், தன் மாசு கழுவ முற்பட்டது. ஹைதர், கட்டபொம்மன் ஆகியவரின் புகழ் மரபுக் கொடியை அம்மரபின் கடைசித் தோன்றலான நானா சாகிப் சிலகாலம் வானளாவப் பறக்கவிட்டான். இதன் மூலம் அவன் தன் முன்னோர் மாசகற்றி, சிவாஜியின் வீரமரபுக்கு மீண்டும் ஒளி தந்தான்.
மாநிலத்தின் விடுதலையை மதிக்கவில்லை, மாநிலத்தில் அடிமையாட்சி பரப்பிய ஆங்கில அரசியலார்.1857-ஆம் ஆண்டு வீசிய விடுதலைப்போரின் ஒரு பேரலையை அவர்கள் 'சிப்பாய்க் கலகம்' என்று கூறி நையாண்டி செய்தனர். மதவெறி கொண்ட வர்களின் மட எதிர்ப்பென்று அதை அவர்கள் தட்டிக் கழிக்கப் பார்த்தனர். ஆனால், விடுதலை வரலாற்றாசிரியர்களில் தலைசிறந்தவர், மராட்டிய திலகம் வீரசவர்க்கார், ‘எரிமலை'யாய் மூண்டு வெடித்த பெரும்பேராக அதைத் திரட்டிக் காட்டினார். விடுதலைப் புதுப் பயிர் வளரும்படி, மாநிலமெங்கும் வெடித்துச் சிதறி விதை தூவிய நெற்றாக அதைச் சித்தரித்துக் காட்டினார். ஆனால், விடுதலைப் பயிருக்கான விதைகளைச் சிதறடித்த காட்சியுடன் அவர் ஆராய்ச்சி நோக்கு நின்றுவிட்டது.
விடுதலை விதை தந்த கொடி விளைவுற்றது மராட்டி யத்திலேதான். அதை வீரசவர்க்கார் திறம்படச் சுட்டிக் காட்டுகிறார். அவர் தாயகமாகிய மராட்டியத்தின் பெருமை
