அவ்வப்போது தன் பழைய வாழ்க்கையையும் அதையே இன்னும் பின்பற்றிய பிற தோழர்களையும் எண்ணி முறுவலிட்டான்.
வாழ்க்கையில் ஒரு நோக்கம் இருப்பதால் ஏற்படும் எல்லையற்ற பயனை அவன் இப்போது கண்டான். நோக்க மில்லாதவன் களிப்பைவிட நோக்கமுடையவன் கவலையே சீரியது ஆகும். ஆர்தரைப் பற்றிய ஓயாக் கவலையில் ஆட்ட நேரத்திலும் அவன் ஆட்டத்தின் இன்பத்தை இரட்டிப்பாக நுகர்ந்தான். பருவநிலை காரணமாக ஆட்டமில்லாத காலத்தில்கூட, ஆர்தருடன் ஆட்டம் பற்றிப் பேசி அவன் ஆட்ட நேரத்தைவிட மிகு மகிழ்ச்சிகொண்டான்.
இப்போதும் ஆர்தரின் புதுப் பொறுப்பிலிருந்து அவனுக்கு முழு விடுதலை கிடைத்த வேளை ஒன்று இருந்தது. அதுவே வாயிலடைப்புக்குப் பின் இரவுணவு வரையுற்ற நேரம். இக்குறுகிய காலத்திற்குள் டாம் தன் பழைய வாழ்வின் குறைக்கு ஓரளவு ஈடு செய்தான். பழைய நண்பர்களில் பலரை இச்சமயத்தில் அவன் அவர் அறைகளில் சென்று கண்டு பேசிக் களிப்பான்; கூடங்களில் அவர்களுடன் கூடிபாடுவான்; இரும்பு மேடைகளைச் சுற்றி ஓடிப் பிடித்தும் அவற்றை ஏறித் தாவியும் தாண்டியும் அவற்றில் பிறருடன் தானும் சேர்ந்து அவரவர் பெயரை ஆணிக்குச்சுகளால் செதுக்குவான்; அல்லது பழைய கூத்தாட்டுப் பாடல்களைப் பாடி பிறருடன் கும்மாளமடிப்பான். சில சமயம் இந்தச் சுருங்கிய நேரத்தில் அவ்வப்போது திட்டமிட்டு நகரின் ஒரு பகுதியை அல்லது புறக்காட்டின் ஒரு கூற்றினைச் சுற்றிப் பார்த்து வந்துவிடுவான்.
புதிய வாழ்விலிருந்து பழைய வாழ்விற்குச் சென்றுவரும் ஒருசிறு பாலமாயமைந்த இந்த நேரத்தில், டாம் ஓரளவு ஆர்தரை மறந்திருந்தான். ஆயினும் வந்தவுடனே அவனிடம் அளவளாவுவதில் தவறவதில்லை. அந்த வேளையில் தான் கண்டவற்றையும் கேட்டவற்றையும் அவனிடம் கூறுவான், ஆனால்,ஆர்தர் அந்த நேரத்தில் வேறு எதுவும் செய்யாமல் வாளா படுத்திருந்தது அவனுக்கு வியாப்பாகவே இருந்தது. ஒரு நாள் டாம் தற்செயலாகக் குறித்த நேரத்துக்கு முந்தி வந்தான். ஆர்தர் படுத்திருக்கவில்லை. முழங்கைகளை மேடையிலூன்றி ஏதோ ஒரு பாரிய புத்தகத்தைப் புரட்டிக்கொண்டிருந்தான்.டாம்
