பக்கம்:ஆனந்தத் தேன் 1956.pdf/84

70 ஆனந்தத் தேன் அரும்பிவிட்டது.எதுவும் பேசாமல் தலைவனுக்குக் காபி போட உள்ளே போய்விட்டாள். பெரிய சண்டை ஆரம்ப மாகப் போகிறது என்று நினைத்துக் கொண்டிருந்த தோழிக் குப் பெரிய ஏமாற்றம். "என்ன என்னவோ கேட்கப் போகிறேன்' எனச் சொல்லிய தலைவி எதுவும் பேசாமல் மெளனமாக இருப்பது அவளுக்கு விந்தையாக இருந்தது. அவன் வெளியில் போனவுடன் மெள்ளப் போய்த் தலை வியை, "ந் ஏதோ சண்டை போடப் போவதாகச் சொன் னாயே; உன் கணவனிடம் நிறையக் குற்றங்கள் இருப்ப தாக அடுக்கினாயே! ஒன்றையும் கேட்காமல் மௌன மாகவே இருந்துவிட்டாயே?" என்று கேட்கிறாள். அவள் தோழிக்கு விடை சொல்கிறாள். திருக்குறளில் அந்த விடை ஒரு பாட்டாக இருக்கிறது. "எழுதுங்கால் கோல்காணாக் கண்ணேபோல் கொண்கன் பழிகாணேன் கண்ட விடத்து," பெண்கள் மை இட்டுக் கொள்வது வழக்கம். அதற் காக ஒரு கோல் வைத்திருப்பார்கள். அது தந்தத்தினாலோ, தங்கத்தினாலோ அமைந்திருக்கும். தூர இருக்கும்பொழுது அது தந்தமா, தங்கமா என்பது நன்றாகத் தெரிகிறது. ஆனால் மை தீட்டுவதற்கு அதைக் கண் அருகில் கொண்டு போய்விட்டால் அந்தக் கோல் தெரிவதில்லை. அதுபோலக் கணவன் அருகில் இல்லாதபோது அவன் குறைபாடுகள் தெரிந்தன. ஆனால் அருகில் வந்தபோது, "எழுதுங்கால் கோல் காணாக் கண்ணேபோல் அவன் பழியை நான் காண்பதில்லை" என்கிறாள். நாயகன் அருகில் வந்துவிட் டால் பேச்சு அடங்கிவிடுகிறது. எதுவும் சொல்லத் தோன்றுவதில்லை. இறைவனை உணராத காலத்தில் அவன்பால் பல குறை களைச் சொல்லத் தோன்றும். "கடவுளுக்குக் கண் இருந் தால் இப்படி நடக்குமா? என் வேண்டுகோளுக்கு அவன்