பக்கம்:ஆரிபு நாயக வசனம்.pdf/254

127 இல்தான் முகம்டிது முரீதானது. உகூடு ளவர்களான நாயகமாரே! நீவிர் மன திரங்கி நாயகமவர்கள் சமூகத்திற்சென்று 'றாம் ராச்சியத்தை ஆளும் முகம்மது என்கின்ற ஹாஜிறஜபு கங்கள் திருவடிகளைத் தரிசித்துத் தலைமீது சுமந்துகொண்டு முரீதா வதற்காக வந்து, வாசற் படியில் விழுந்து கிடக்கின்றன்' என திருசொல் சொல்ல வேண்டும்” என்று பனிந்தமொழியுடன் சொல்லிக் கெஞ் சி மன்றாடினார். அவ் வாசற் காவலாகமடக்ருத் தமது பொக் கிஷங்களுள் ஒரு பொக்கித் திரவியத்தில் அரைப்பங் கொடுக்கும்படியும் கட்டளை பண்ணினார். அலவாசற் காப்பாளர் அவர் இரந்து கேட்டுக்கொண் டவுடன் நாயகமவர்கள் சமுகஞ் சென்ற அவர் சொன்ன படி தெரிவித்தார்கள். அதனைக்கேட்ட நாயகமவர்கள் அ வரை உள்ளே வாவிடும்படி உத்தரவு செய்தார்கள். இவ் எத்தரவு பெற்றவர்கள் மீண்டுவந்து, உள்ளே போ கும்ப 4 சொன்னார்கள். உடனே சுல்தான் முகம்மது உரிமைச் எற்றத்தார் மாத்திரம் பின்னா மாளிகைங்குள் புகுந்துரு பாமவர்கள் எதிரே ஆசனத்தின்ட் இருச்சக் கண்டு மகிழ்ச் , தூரத்தே விலகி, சுல்தான் சமுகத்துக் குடிகள் நிற்ப துபோல மிசுல் தாழ்மையாய் நின்றுகொண்டு ஸலாம் சொன்னார்.யகமவர்கள் அவரை எஜிட்டு நோக்கிப் பி எகி ஸலாம் பகர்ந்தார்கள். ரொயசுமவர்கள் பிரதிசொன்னவுடன் சுல்தான் முகம் மது தாம் அழைத்துவந்த காதிமார்களுள் ஆயிரம் பேர்சு ளை மாளிகைக்குள் அழைத்துவரும்படி கட்டளையிட்டார். உடனே அழகிற்சிறந்த வாலிபப்பெண்கள் ஆயிரம்பேர் அம் மாளிகைக்குள் கொண்டுவரப் பட்டார்கள். அவர்சு ளெல்லாரையும் சுல்தான் முகம்மது காயகமவர்களின் எதி ரே நிறுத்தி “யா சையிதி, இத்தாதிமார் அனைவரையும் தங் கள் திருவடிகளுக்கு வெகுமதியாகக் கொண்டுவந்தேன். இவர்களைத் தொழும்பிகளாகத் தாங்கள் ஏற்றருளவேண்