லும், அபுல் ஆரிபு நாயக வசனம். ஹவன் அலியுடைய மகன் என்பதாலும், அப்பிள்ளை நம் சகோதரி வயிற்றில் இருக்கும் பிள்ளை தான் மன்று மன்ஸ்-ஹ் அறிந்து, அதன் மகத்துவத் கைக் குறித்து அதிக ஆச்சரியப்பட்டார்கள். பின்பு மன்னை யெற் ற்பாடு பவர்கள் அதிகாலையில் எழுத்து. தொழுது முடித்து, நபிநாயக மவர்கள் ஏவின் வண்ணம் இப் பிள்ளையைப்பற்றித் தம் சுற்றத்தார்களுக் கும்புஊயிலுள்ள மற்றும் முஸ்லிம் களுக்கும் தெரிவித்தார் இதைக் கேட்ட அவர்களெல்லாரும் புதுமையும், வித்தொஷமும் அடைாதார்கள். அந்தக் காலையிலேயே மன்ஸுராம் நபாஜி யவர்கள் தாம் கட் சொப்பனத்தைத் தந்துதிேரியாகிய ஆயி ஷா இடக் சொல்லிக்காட்டன் மென்று மீண்ணி, ஆயி வா குடியிருக்கும் வீட்டு வாசுலுக்கு வந்தார்கள். தலைவா சலில் வரும்போதே, உள்ளேயிருக்கும் ஆயிஷா வுக்கும், அவர் வயிற்றிலிருக்கும் பிள்ளைக்கும் சம்பாஷணை நடன் கும் சத்தம் ஆகர்கள் வதிற்கேட்டது. இச்சத்தங் கேட் டவுடன் மன்ஸே அழ் நபாதி யவர்கள்: ஆ) இது என்ன இச்சரியம்! என்ன மாத்துவம்! வயிற்றினுள் சருவாயி ருக்கும் பிள்ளை போகின்றதே ! இன்றும் பேசி முடியுந்த னையும் கஙம் உள்ளே புகாமல் வாசவில் நின்றே கேட்போம் என்று கருதி, அந்த மனையின் தவை வாசலியே நின்று விட்டார்கள். மணக்குள் ஆயிஷா வாகிய காய்க்கும், அ வர் வயித்துள் இருக்கும் அருமதல் சப்று ஆகிய பிள்ளைக் கும் கீழ் வருமாறு சம்பாஷனே நடக்கின்றது. தாவர் ர|சிய ஆமிஷா வின் கருப்பு அறைக்கன் இ ருக்கும் செவாகிய சையிது அருமதல் கபீறு டிலியல்ணடு அன்று அவர்கள், மாணிக்கக் கிண்ணத்திருந்து மி தம் ஒழுகுவதுபோல மலர் வாய்திறந்து இனிய மெல்லிய க
பக்கம்:ஆரிபு நாயக வசனம்.pdf/45
இப்பக்கம் மெய்ப்பு பார்க்கப்படவில்லை