பக்கம்:ஆரிபு நாயக வசனம்.pdf/67

ச ஆரிபுநாயக வசனம். யும் அதைச்சார்ந்த வேறு விஷயங்களையும் குறித்துச் சம் பாஷித்துக்கொண் டிருத்தார்கள். அவ்விருவரும் சாயகமி பர்கள் சும்பனம் போர்த்துத் தனியே சாலகோத்திற் எப்பட்டுச் செல்வதைக் கண்டார்கள், கண்டபோது, அள்ளிருவருள் யஃகூபு என்பவர் அலி போற் பேசுவதை நிறுத்திவிட்டு விறைத்து எழுந்து எயக மலர்களைத் தொடர்ந்து போய்நின்று. பணிந்த மொழிய உள் “காயகமே, தாங்கள் இந்தக் காலைவேளையில் எங்கே போவதற்காக நடந் துசெக்கின் றீர்கள்?" என்று கேட் டார், நாயகமவர் அவரைத் திரும்பிப்பார்த்து "யக் கூபே, நான் இவ்து ஒன் பொய்த் தனித்து என் பாட் டனர் முகம்மது மில்லலலாகு அலசிவளல்ல மவர்கள் அ வதாரமான மக்கா சம்போலாகுத் தஆலா வின் வீ டென்சிற இணையில்லா தக்குபவை வலம் வருவதற்கு சைகொண்டு போகின்றேன்" என்று பிரதி கூறினார்கள் யஃகூபு அதைக்கேட்டு *யா சையித் அப்படியாயின், என் உள்ளமும் அதை விரும்புகின்றது. ஆதலால், தமியே னும் தங்கள் திருவடிகரைத்தொடர்ந்து கூட வருவற்குச் நேவரீர் சம்மதித்து அருள்புரிதல் வேண்டும்” என்று நாய் சூழவர்களைபோக்கிச் சொன்னார். அதற்கு அவர்கள் “யல் கூபே, என்னைப்போலி ஈரும் மன உறுதிசொண்டு அங் கே போவதற்கு விருப்பள்ளீராபின், மக்கு கன்மாரா யம் உண்டாகட்டும் என்னே? ஈடனது வருவீராக ஐ கட்டரை விட்டார்கள். உடனே யஃகூபு மக்கா எக்குச் கெல்ல ஒருப்பட்டு, யகமவர்களைப் போலவே வெற் முளகய், தமக்குரிய கல்லாலற்றையும்வெறுத்து அங்கிருர் தபடியே கூடத்தொடர்ந்து கடத்தார். முன்னும், யஃகூபு பின்னுமாய், அல்லாகுத் தஆலா மீது லைத்த பேராவல் ஒன்றேயன்றிப் பிறிது ஒன்றையும் விரு போமம் நடத்து மானார்கள். என் சாபகமலர்கள்