பக்கம்:ஆரிபு நாயக வசனம்.pdf/80

மதீனா யாத்தினர், உ கம்பளியொன்றைப் போர்த்துக்கொண்டு ஊரென்றும், காடென்றும், இசலென் றும், பகலென்றும், வெயிலென் அம், நிழலென்மும், கடலென்றும், கரையென்றும், பசி, பென்றும், பிறவென்றும் அறியா தலர்களாக்க பார்ப்பவர் "இவர் பாவரோ! எவ்வகைப் பட்டாமோ!"ன தருளும் எண்ணம்கூடந்து சென்றார்கள். ஓ வென்று இவரந்து பெல் என்ற மழையிலும், மகளும் பிளக்குமாறு மிக்க் கொடி. தாய் எறிக்கின்றவெயிலிலும், ஏறியும் இறக்கியும் போசின் ற்காடுமுரடான இடங்களிலும்காப்பட்டு நடந்தார்கள். பு நத்தே வரிகளை புடைபு பலியைக்கண்டு துதிக்கையைச் சி ரத்தே தூக்கிவெருண்டு இடுகின்ற வைகள் பின்றுதல் எங்கும் எதிரொலி தருகின் ற காடுகளிலும் பகுந்து சேன் களக் கதிர் குறிக்கின்ற ஞாயிற்றை மறைமேகம் வந்து மூடிக்கொண்டாற் போலப் போற்கு வாய்ந்து பிரகாசம் எறிக்கும். திருமேனியைக் கருத்த சம்பளியால் மூடிக் (கொண்டு செல்கின்ற நாயகம்வர்களைக் காணும் சிங்கங்க இன்ல்லாம் திகைப்து, எதிரே வார்மற் பின்வாங்கிச், செல்லாநிற்கும், நாயகமவர்களின் கருன ததும்பிவரியும் கண்களுக்குமுன்னெ எதிர்ப்பட்ட புலிக்கூட்டம் அஞ்சி கலாபிற்கும் இளைய ஞாயிறபோலச் சுடர்வீசும் முகத் ஸசுக் கண்ட மதயானைகளெல்லாம் வெருவிக் கலங்காதில் கும். உலகமுழுவதும் படைத்தற்குக் காரணமான்பே கள் பெருமாரின் பௌத்திரரான இவர்களுக்கு எதிரே ராம் எவ்வா று செல்வது என்று கருதிக் கரடிகள் விலகிச் செல் ணரிற்கும். நாயகபவர்கள் இவ்வாமுாக நித்திரையென்றும் விழின் பென்றும் பொது தவநிலை யொழுக்கத்தோடே புலள்ள், நடந்து காணதவையெல்லாங்கண்டு இறக்கு தேசத்தைக்க டந்து அறபுதேசந்தை அடைந்து, பின் அங்கும் பலநாள் நடந்து மதன நகரம்போயச் சேர்நதரர்கள்,