பக்கம்:ஆரிபு நாயக வசனம்.pdf/90

. பை அத்து ரிபின் சையிது அகுமதுல் கபீறு றவியல்லாகு அன்கு. அவர்க ளும் அவதரித்து, முன்னே சொன்ன மகிமைகள் அனைத் தும் வாய்ந்து, பதாயிகு நகரத்தில் வாழ்ந்து இருந்தார்கள். (மன்ஸூறுற் தபாஇ யவர்கன் இஷ்கைப் பற்சிக் கவிதைகள் சொன்ன தம், பச்யமர்த்தை எரிவித்ததுமான மாலாற்றை சு தானுல் ஆரிபீன வர்கள் தாயே றிவாயத்துச் செய்திருக்கின்ற sair.] சுல்தானுல் ஆரிபீன் சையிது அகுமதுல் ஃபீறு றலியல் லோகு அன்கு அவர்கள் சகல இல்.களிலும் நிரப்பமாய், விலாயத்து ப்பெற்று, மேலான சேன்கையுள்ளவர்களா யி ருப்பது அன்றி, முன் சைகு அவாவுத்தீன் அலிய்யுல் வாஸ் தி என்னும் தேசிகரிடத்து இருஷாது பெற்றும் இருக்கின் ர்களே அல்லா திருந்தும், தபற்றக்கு, இஜாஜத்து, கிலா பத்து க்களுடைய கிற்கா என்னும் போர்வைகள் பெற்றுக் கொண்டு, அப்போர்வை போர்த்த தேசிகரிடத்து பைஅத் துங்கொடுத்துக் திரவில்லை. 'இக்கருமங்கள் பெரியோர்க ளுக்கு இன்றியமையா நன ஆத்லால், இவற்றிற்கு அருக ரான தேக்கர் யார் என்று பல் நாள் சிந்தனைபண்ணிக்கொ ண்டிருத்தார்கள். அக்காலத்துத் தங்கள் வாமனராகிய முன்சொன்ன மன்ஸூ இறற் றபாஇ யவர்களேயன் றி, வேறு ஒருவரும் அங்கில்லை. ஆதலால், இனி நாம்கம் மாமனார் வாகளிடத்துத்தான் பைஅத்துக் கொடுத்து கிற்காக்கள் பொல்வேண்டும் என்று நாயசமவர்கள் தீர்மானித்துக் செண்+ருந்தார்கள். நாயகமவர்கள் ஒருநாள் தங்கள் ராமனராகிய சை சூல் ஆரிபு மன்ஸுரற் றபாஇ பவர்கள் சமூகத்திற் போய்த் தாழ்ந்துநின்று: தேவரீர், தமியேன் இடந்து பைஅத்து வாங்கிக்கொண்டு, தமியேனுக்குத் தறைக்கு, இஜாஜத்து, கிலாபந்து க்சளின் போர்வைகள் பேர்த்துவிக்கவேண்டும்.