பக்கம்:இன்ப ஒளி, அண்ணாதுரை.pdf/20

20

இன்ப

பின்னவர்: குணாளனும் அப்படித்தானாம். குணாளனுக்கு சீக்கிரம் பட்டாளத்திலே பதவி உயரலாமுன்னு பேச்சு அடிபடுது அரண்மனைப்பக்கம்.

முன்னவர்: இப்ப, திருமுடியாருக்கு இது பெரிய பேரிடின்னு சொல்லு.

பின்னவர்: பேரிடியா! பேரிழவுன்னு சொல்லணும். குமாரவேலர் மகாராஜாவா இருந்தாலும், பச்சைக் குழந்தை தான். அதனாலே நாட்டு நிர்வாகத்தையும் விக்ரமரே கவனிச்சுக்கிறார். கோயில் நிர்வாகத்தைக் கவனிச்சுக்கிட்டிருக்கிற திருமுடியாருக்கு, வீண் பொறாமை! தனக்கு செல்வாக்கு வளராமே, விக்ரமருக்குப் புகழ்னா, பொச்சரிப்பு இருக்கத்தானே செய்யும்?

முன்னவர்: மலைகிட்டே போயி மோதுறாரு.

பின்: ஏற்கனவே மண்டை வழுக்கை. இப்போ புத்தியும் வழுக்கையாயிட்டுப் போலே இருக்கு!

முன்: திருமுடியார், அரண்மனைக்குக்கூட குருவாமே?

பின்: ஆமாம், பத்து வயது பாலகனுக்கு அரசியல் குரு, மதகுரு, ராஜகுரு!

முன்: படைத்தலைவரா, மடத்தலைவரான்னு இருக்கு இப்போ!

பின்: கத்திக்கும், புத்திக்கும் போர் ஆரம்பமாகி இருக்கு. காத்திருப்போம்! கவனிப்போம்!

காட்சி—4

[அரசகுருவும், கோயில்களுக்கெல்லாம் ஆட்சித் தலைவருமான திருமுடியார், நெற்றி நிறைய நீறுபூசிக் கொண்டு கழுத்து நிறைய உருத்திராட்ச மாலையணிந்து, தூய வெள்ளுடையில் மணையொன்றில் அமர்ந்திருக்கிறார். கோயிலில் கண்ட குருக்கள் வந்துகொண்டே.]

குருக்: கேட்டேளோ, நம்ம ஜனங்களோட புத்தி கெட்டுப்போனதை! மலைநாடு ஜெயிச்சது அம்பாளோடெ கிருபை காரணமில்லியாம். விக்ரமனோட வீரமாம். பேசிக்கிறா இப்படி.