11. ‘சொல்லாமற் செய்வர் பெரியர்.’
இங்கிலாந்து தேசம் மிகவும் அழகானது. அதில் லண்டன் மாநகரம் மிகவும் அழகு வாய்ந்தது. அது வியாபாரத்தில் சிறந்து விளங்கும் நகரம். பல பக்கங்களிலிருந்து வர்த்தகர்கள் அந்நகரத்திற்கு அடிக்கடி வருவதுண்டு. அந்நகரத்திலிருந்தும் பல பிரயாணிகள் வேற்றூருக்குப் போவது வழக்கம். இவ்வாறு செல்வதற்கும், வருவதற்கும் தபால் வண்டிகள் அந்நகரத்தில் ஏற்பட்டிருந்தன.
ஒரு நாள், லண்டன் நகரத்தை விட்டு ஒரு வண்டி புறப்பட்டது. அவ்வண்டியில் பிரயாணிகள் உட்கார்ந்திருந்தார்கள். பிரயாணிகளுள், சிலர் ஏராளமான பணம் வைத்திருந்தனர். அவர்கள் செல்லும் வழியோ, கள்ளாகள் கொள்ளையடிக்கத் தக்க வசதிகள் அமைந்தது.
வண்டி போய்க் கொண்டிருக்கையில், பலர் பல வித விஷயங்களைப் பேசிக் கொண்டிருந்தனர். அவர்களுள் ஒருவன், “நாம் போகும் வழி திருடர் இருக்கும் வழியாயிற்றே! யாராயினும் ஒரு திருடன் வந்து நம்மைத் துன்புறுத்தினால், என்ன செய்வது?” என்றான். அப்போது ஓர் இளம் பெண், ‘என் வசததில் உள்ள நோட்டுகளை என் செருப்பில் வைத்துத் தைத்திருக்கிறேன். அவற்றை எடுத்துச் செல்லக் கள்வனால் ஆகாது,’ என்றாள். இவ்வாறு அவர்கள் பல விதமாகப் பேசிக் கொண்டு சென்றார்கள்.
பொழுது சாய்ந்தது. காரிருள் தன் ஆட்சியைச் செலுத்தத் தொடங்கியது. தபால்
47
