204 எழில் உதயம்
திருவருளைப் பெறும் முயற்சியிலும் இடைவிடாத ஒருமைப் பாடு இருக்க வேண்டும். அவனுடைய திருவுருவத்தைத் தியானிக்கும் திறத்திலும் ஒரே குறிப்பாக இருந்து பழக வேண்டும்.
தெய்வம் ஒன்றுதான், இயல்பாகக் கடவுளுக்கு நாமமோ ரூபமோ இல்லை. நாமரூபம் இல்லாத பொருளே மனம் பற்ருது. மனம் படைத்த மக்கள் தன்னைத் தியானித்து வழிபட வேண்டும் என்ற கருணையால் இறைவன் பல வேறு திருவுருவங்களே எடுத்து வருகிருன். அருளாளர்கள் அருட்கண்ணுல் அவன் திவ்ய மங்கள வடிவத்தைக் கண்டு இன்புறுகிருர்கள். பல பல வடிவங்கள் இறைவனுக்கு இருந்தாலும், நம் உள்ளம் எந்த வடிவத்தில் பதிகிறதோ அதனையே இடைவிடாமல் தியானிக்க வேண்டும்.
அம்பிகையினிடம் பக்தி பண்ணும் உபாசகன் ஒருவன் எவ்வளவுதான் சிறப்பாகப் பூஜை செய்தாலும் அவன் உள்ளத்தில் அப்பெருமாட்டியின் திருவுருவம் பதியாது. புறத்தே காணும் தரிசனத்துக்குப் பயன் அகத்திலே தியானிப்பதுதான். அப்படித் தியானிக்கும் போது ஒரு குறிப்பிட்ட திருவுருவத்தையே இடைவிடாமல் தியானித்துப் பழகவேண்டும். இன்று ஒன்று, நாளை ஒன்று என்று மாறி மாறி நினைத்தால் எந்த உருவமும் மனத்தில் பதியாது. எல்லா உருவங்களும் அம்பிகையின் திருவுருவங்களாக இருக்கலாம். ஆளுல் அவற்றில் ஏதேனும் ஒன்றை இடை விடாமல் பற்றி உள்ளத்தில் நட்டுக்கொள்ள வேண்டும், புறக்கடையில் எங்கே வெட்டினலும் தண்ணிர் வரும். ஆனல் மாறி மாறி வெட்டாமல் ஒரு குறிப்பிட்ட இடத் திலே இடைவிடாமல் வெட்டினுல்தான் தண்ணிரைக் காண முடியும். அதுபோலவே எம்பெருமாட்டியின் திருக் கோலங்கள் பல இருந்தாலும், அவற்றில் எந்தக் கோலம் நம் உள்ளத்தில் உணர்ச்சியையும் கிளர்ச்சியையும் எழுப்பு கிறதோ, அதைப் பற்றிக் கொள்ள வேண்டும்; இடை
