பக்கம்:ஐங்குறு நூறு-மூலமும், உரையும்.pdf/182

ஒருதம்: விளக்கவுரையும் 161 தாவது ஆலயில்ழுைம் ஒகையும் களிறு பிளிறும் ஒசையும் ஒக்கும். ஒ:அறு 繳。 புண்டு, களவில் ஒழுகியஞான்று, இவளது அருமை பும் ப்ெருகுலமும் 'செழுமியிருத்த, அண் பந்து வரைந்து கொண்ட ,ே இத்துணைச் சிஅபொழுதிலேயே இவளைக் துறந்து பிரிந்துறைதல் தகாது” என்பாள், கல்லணி நயந்து 裔 திறத்தலின் என்றும், பசலை யென்பது நுணுகி கோக் 3. திர்ைக்கன்றி நன்கு புலப்படாதாகவும், இவள் கொண்ட பசப்புகின் கிருமணம் போலப் பலரும் அறியத்தக்க கிலேமை வினையுடைத்து" என்பாள், பல்லோர் அறியப் பசந்தன்று நதலே என்றும் கூறினுள். தலைவன் பிரிவதற்குமுன் தலைவி மேனிக்கட் கிடத்து பேரழகு திகழ்ந்த மாமைக்கவின், இப்போது அவன் பிரியப் பிரித்து பசலைக் கிடந்தந்து கிந்பதற்கு இசக்குவாள்போலத் தலைவனது நிலையின்மையினக் குறிப்பால் உணர்த்துகின்ரு ளாகலின், கல்லணி என விசேடித்தாள். தன்மை, தலைவன் இன்றியாமையானுய் நயத்தற்கு எதுவாய், அவன் புணரப் புணர்தலும், பி ரி ய ப் பிரிதலு மாகிய இயல்பு. " கான நாடன் பிரித்தெனத், த ைம் பிரிந்தன்றென் மாமைக் கவினே (பொ. 112. கச்சி. மேற்) எனப் பிறரும் மாமை யின் இயல்பு தெரித்தவாறு காண்க. எந்திரம் களிற்றெதிர் பிணிற்றும் என்ற வினையுவமப் போலி, நீ கூறுகின்ற மெலிவுக்கு மேலே மெலிவு கூறுகின் நது இவளது எதல் எனத் தலைவியது எளிமை கூறித் தோழி இரங்குதற்கு உபகாரமாய் கின்றது. இது, பெறற்கரும் பெரும்பொருள்” (பொ. 150). என்ற சூத்திரத்து, " அருமைக் காலத்துப் பெருமை காட் டிய, எண்மைக் காலத்து இயக்கத்தானும் ' எ ன் பு ழி த் கோகி நிகழ்த்தும் கூற்றுவகையாகும். இச் சூத்திரத்துப், 21