பெருஞ்சித்திரனர்.
பஜயை ஐயை ஐயை' என்று
மெய்படக் கூவி, மேனி நடுக்குறக் குவடுங் குன்றின் கொடிவழி வாரமும் அவனுறு சுனைகளும் அ&லந்தும் ஐயையைக் காண்கிலா துள்ளம் கவலுறக் குன்றின் 310 சேண்படு பெருங்கல் சேர்ந்தனள் ஆங்கே நெடுநகர்ப் பாதை நீள்விழி நோக்கிப் படுகண் ணிசவள் பாதம் நனைப்பவும் குழல்புரண் டலையவும் கொடிக்கம் பூன்றி அழல்மெய் யகத்தினுள் அமர்ந்திருந் தாளே! 315
பதைப்புற முதியோள் பக்கத் தோடி சிதைவிலாப் படிவமே செய்யபொன் g( به 3) وان! துணிந்தனை கொல்லோ தூய்மை உள்ளமே! அத்தை ஒருத்தியும் அகற்றினே கொல்லோ! :ெத்தபின் அன்றே சாகாத் திருவே 320 உன்றனத் துறப்பேன்! என்னிடம் உரையா ஒன்றும் உண்டுகொல் உயிரே உரையெனக் கூவியழுதாள் குழலியும் அமுதாள்! ஆவி உருகிய அத்தை மடியினில் திலாமுகம் புதைத்து நீள விசும்பிள்ை! 325 எலாரும் போயின. பின்ற்ை.இவ் வேழையை - என்தனி வளர்த்தீர் அத்தை'யென் றழுதாள்! 'அன்புறு மகளே! அவ்வாறு உரையேல் என்புது துயர்வர இடிந்தனை இயம் யெனத் தன்பழங் கையால் தாவியணத்தே 330 என்பு நெகிழுற இரங்கிக் கேட்டாள்
18
