52
அறிஞர் அண்ணா
நான். ஜெமீன்தாரர் ஜெகவீரரின் தங்கை பவானியைக் கலியாணம் செய்துகொண்டு, கௌரவம் பெற்றேன். அந்த விதவையின் பெயர் சொர்ணம், ஸ்வர்ணா என்றும் பெயர்.
சே : யார்? மருதூர் மிட்டாதாரரின் வைப்பாட்டியாகச் சில காலம் இருந்தவளா?
தே : ஆமாம். அவளை விபசாரியாக்கியவன், நான்தான்! அவள் விதி அது என்று உலகம் கூறும். இந்தச் சண்டாளன் செய்த சதி, சொர்ணத்தை அந்தக் கதிக்கு ஆளாக்கிற்று.
சே : நான் என் செல்வத்திலும் சுகத்திலும் மூழ்கிச் சொர்ணத்தை மறந்தே போனேன். அவளோ பலவிதக் கஷ்டம் அனுபவித்துப் பிறகு, மருதூர் மிட்டாதாரரின் வைப்பாட்டியானாள். எனக்கு அது தெரியாது. நான் ஒரு வேலையாக மிட்டாதாரரைப் பார்க்கச் சென்றேன் மருதூருக்கு. அருமையான விருந்து, உபசாரம் - மிட்டாதாரர் எனக்கு அளித்தார். அன்றிரவு, அவர் ஒரு அவசர காரியமாக வெளியே சென்றார். நான் மிட்டாதாரரின் மாளிகைத் தோட்டத்திலே உலவச் சென்றேன். இன்றுபோல் அன்றும் நல்ல நிலவு.
காட்சி - 20
இடம் :- மருதூர் மிட்டா தோட்டம்.
இருப்போர் :- சொர்ணம், தேவர், மிட்டாதாரர்.
[தோட்டம் - நிலவு - தேவரின் வாலிபப் பருவம் - பாட்டு - சாளரம் திறக்கப்பட்டு ஒரு பெண்
பார்க்கிறாள். இருவரும் பார்க்கின்றனர் ஆச்சரியத்துடன்.]
தே : (ஆவலுடன் - ஆச்சரியத்துடன்) சொர்ணம்!
சொ : தாங்களா?
[தேவர் கரங்களை நீட்டுகிறார். அவளை அழைக்கும் பாவனையில்.
ஒருகணம், தேவர் தனிமை. சாளரத்திலே
சொர்ணம் இல்லை.]
