ஓர் இரவு
87
சே : (ஆத்திரத்துடன்) கள்ளி! உத்தமி பவானியின் மகளா நீ?
சு : ஐயோ, நான் சொல்வதை... (ரத்னம் இழுக்க) விடு. ரத்னம்.
ர : சுசீலா! என்றைக்கேனும் ஓர்நாள் நமது ரகசியம் வெளியாகித் தானே தீரும். இன்று வெளிவந்துவிட்டது. அதனால் என்ன?
[சேகர் திகைப்பும் ஆத்திரமும் அடைந்து]
சே : அடி, நயவஞ்சகி! (ரத்னத்தைப் பார்த்து) யாரடா நீ?
ர : ஏன் தெரியவில்லையா? மடையா!
சு : (பரிதாபத்துடன்) ஐயோ! ரத்னம்! விபரீதம் நடந்துவிட்டது. இதைக் கேள். அவரைத் திட்டாதே. ஆண்டவனே!
ர : நள்ளிரவிலே ஒரு பெண்ணைத் தழுவிக்கொண்டு இருக்கிறேன். மடையன், அதைப் பார்த்த பிறகும் கேட்கிறான் யாரடா நீ? என்று. முட்டாள்! சுசீலா! வா இப்படி!
[சேகர் சுசீலாவைப் பிடித்து இழுத்துத் தள்ளிவிட்டு, ரத்னத்தை ஓங்கிக் குத்துகிறான். இருவருக்கும் சண்டை மூண்டுவிடுகிறது. இடையே சுசீலா கூச்சலிடுகிறாள். அழுகிறாள், சண்டையை நிறுத்திவைக்க]
சு : கிணறு வெட்டப் பூதம் புறப்பட்டதே. சேகர் - ரத்னம் - சண்டை வேண்டாம்-நிறுத்துங்கள். விபரீதம் நேரிட்டுவிட்டது. நான் சொல்வதைக் கேளுங்கள்.
[சேகர், அடிபட்டு மயக்கமுற்றுக் கீழே சாயும் சமயமாகப் பார்த்து, ரத்னம் ஒரு நாற்காலியைத் தூக்கி அவன் மீது வீசக் குறி பார்க்கிறான். இதைக் கண்ட சுசீலா துடிதுடித்து, சேகரைக் காப்பாற்ற ரத்னத்தின் காலைப் பிடித்து இழுத்துவிட, ரத்னம் கீழே விழுகிறான். ஒரு தடியைத் தூக்கி அவனைத் தாக்கி]
சு : ஓடிவிடு,போ!
ர : மோசக்காரி! வஞ்சகி! உனக்கு உதவி செய்யவந்த என்னையுமா வஞ்சிக்கிறாய்?
[சண்டை கூச்சல் கேட்டு ஓடிவந்த தேவர்]
தே : அடி பாதகி! சேகருக்கா துரோகம் செய்தாய், மோசக்காரி வஞ்சகி!
[சுசீலாவுக்கு வேதனை. மயக்கமூட்டுகிறது. ஐயோ என்று அலறுகிறாள். ரத்னம் ஜன்னல் வழியாகக் கீழே இறங்குகிறான். மயக்கமுற்றுக் கிடந்த சேகருக்குத் தெளிவு பிறக்கிறது, உடனே ஆத்திரத்துடன்]
சே : கள்ளி! எங்கே உன் கள்ளக் காதலன்?
