82
மணவறையில் அமர்ந்தவுடன் நெருங்கி உட்கார்
மடமானே! என்றொருத்தி நெருக்க லானாள்.
மணமகனை அவ்வாறே நெருக்க, அந்த
மாணிக்கக் குன்றின்மேல் மோதிக் கொண்டேன்.
எனையாள வந்திருப்பார் மணக்கோ லத்தில்
எப்படித்தான் இருப்பாரென் பதனைக் காணக்
கணையோர விழியாலே குனிந்து பார்த்தேன்;
கையாலே ஒருதோழி இடிக்க லானாள்.
நூறு ரூபாய்கொடுத்துச் சடங்கை யெல்லாம்
நொறுக்கிவிட்டுத் திருமணத்தை நடத்தி வைக்க
ஈரோட்டுப் பெரியாரை அழைத்தி ருந்தார்
என்தந்தை செந்தில்வேல்; அவர்க்குப் பின்னால்
ஆராரோ வாழ்த்துரைத்தார்; அவற்றை யெல்லாம் அரைகுறையாய் நான்கேட்டேன்; அருகில் உள்ள
போரேற்றை உள்ளத்தில் நினைத்த வண்ணம்
புதுக்கனவில் திளைத்திருந்தேன்; காதா கேட்கும்
விருந்துண்ண வாவென்றார்; எழுந்து சென்று
வெறுஞ்சோற்று நஞ்சுண்டேன்; வான வட்டப்
பருந்துசென்று மறையாதா மேற்கில், என்று
பதைப்போடு காத்திருந்தேன்; தவில டிப்போன்
பெருந்துன்பம் காதுக்குச் செய்தான்; பெண்கள்
பேச்சாலே பெரும்புயலை வரவ ழைத்தார்;
வருந்தென்றல் வாழ்த்துரைக்க மாலைக் காலம்
வந்தவுடன் தோழியர்கள் கிசுகி சுத்தார்.
