பக்கம்:கண்ணாயிரத்தின் உலகம்.pdf/102

104

ரொட்டித்

பாரத்: (புன்னகை காட்டி) ஏம்பா! ரொட்டித்துண்டு புத்தகம் படித்துவிட்டதாலேதான் இத்தனை கோபமா?

[கைகளைத் தட்டிச் சிரிக்கிறான்]

ராம்: (கேலிக் குரலில்) செச்சே! கோபம் வரலாமா? நீ புதிய வேதமல்ல எழுதி இருக்கே, கொண்டாட...அல்லவா வேணும்—உன்னை.

பாரத்: (பெருமிதம் காட்டி) இப்போதுகூட ஒரு பாராட்டுக் கூட்டத்தை முடித்துக் கொண்டுதான் வந்திருக்கிறேன்.

ராம்: வரவேண்டாம்னுதான் சொன்னேன். காது கேக்கல்லே! வெறிப் பயல்க, கைதட்டின சத்தத்திலே காது செவிடாயிட்டுதோ...!

[பாரத்பூஷண், கூடத்தில் வேறோர் புறமிருந்த நிலைக் கண்ணாடி முன்நின்று உடையைச் சரிப் படுத்திக்கொண்டு...]

பாரத்: எனக்கு இலேசாகச் சந்தேகம் ஏற்பட்டுது! உலகமே பாராட்டினாக்கூட, அப்பா மட்டும் ஆத்திரமாகத்தான் இருப்பாருன்னு...நினைச்சேன்; சரியாப் போச்சி...

ராம்: நான் ஆத்திரப்பட்டு என்ன செய்ய முடியும்? என்னைத்தான் யானை கீழே இழுத்துப் போட்டு, மிதிச்சுக் கூழாக்கிடப் போகுதே! எழுதி இருக்கிறாயே, உன்னுடைய புரட்சிப் புத்தகத்திலே...

பாரத்: (சிரித்தபடி) என்ன கோபம் வருது அப்பா, உனக்கு...சரி...சரி...உள்ளே வாங்க...தனியாப் பேசணும்! ரகசியம்...அவசரம்...

ராம்: (கோபம் குறையாத நிலையில்) உன்னோடு பேச்சா! ஏன்? தனியாகவா? என்ன செய்யப் போகிறே? கத்தி கட்டாரி எடுத்து வந்து இருக்கிறாயா, கொலை செய்ய...