இப்பக்கம் சரிபார்க்கப்பட்டது.
122
ரொட்டித்
ராம்: பலே! பலே! சரியான யோசனை. ஏற்பாடு செய்கிறேன்... இரு ! இரு! உன் அம்மா காலை முதல் கண்கலங்கிக் கொண்டு இருக்கிறா! குடும்பத்திலே கொந்தளிப்பு வந்து விட்டது என்று... பாவம்! நானும் அவளை அதிகமாகத்தான் வாட்டிவிட்டேன். என் மகன் எப்படிப்பட்டவன் என்பதைக் கண்குளிரக் காணட்டும்.
[உரத்த குரலில்]
சுப்புத்தாயி! சுப்புத்தாயி!
[சுப்புத்தாய், தயக்கத்துடன் வருகிறாள். தந்தையும் மகனும் மகிழ்ச்சியாக இருக்கக் கண்டு, முதலில் திகைக்கிறாள். மெள்ள மெள்ள முகம் மலருகிறது.]
சுப்பு: ஆண்டவனே! கஷ்டமெல்லாம் தீர்ந்ததா? பாரதா! உன் அப்பாவும் நீயும் சண்டை சச்சரவு இல்லாமல் இருந்தாத்தாண்டாப்பா நான் உயிரோடு இருக்க முடியும்.
ராம்: (மகிழ்ச்சி பொங்க) பைத்தியமே! என் மகனுக்கு என்னடி! துப்பாக்கி வயத்திலே பீரங்கிடீ அவன். என் மகன்!
[பாரத்பூஷணனை அணைத்தபடி]
என் மகன்டி, என் மகன்!!
[சில நாட்களுக்குப் பிறகு].
காட்சி—25.
இடம்: ஒரு வைத்திய விடுதி
இருப்போர்: டாக்டர், கதிர்வேல், பணியாட்கள்.
நிலைமை: பைத்தியக்கார விடுதியின் வண்டியில், கதிர்வேலுவை ஏற்றி உட்கார வைக்கிறார்கள். கதிர்வேலுவின் முகம் பயங்கரமாக இருக்கிறது. ஆடை