துண்டு
91
கணக்: ஒரு புத்தகம் எழுதினாலும்...அதிலே உண்மையை எழுதி விட்டாரு...அவர் செய்த தப்பு அதுதான்...
பணி: ஊரே கொண்டாடுதாம், சின்னவரை; அந்தப் புத்தகத்துக்காக...
கணக்: ஊரே புகழ்ந்தாலும், உலகமே புகழ்ந்தாலும் உள்ளே இருக்கிற ஐயா, ஒப்புக்கொள்ள மாட்டேன்னு சொல்றாரே...என்ன செய்யச் சொல்றே...
பணி: நீங்க படிச்சிங்களாய்யா புஸ்தகத்தை..
கணக்: எட்டுத் தடவை படிச்சேன்...நீதி நியாயத்தை பட்டுபட்டுன்னு எழுதி இருக்காரு சின்னவரு...
பணி: பெரியவருக்கு ஏன் கோபம் வருது...
கணக்: சுரண்டிப் பிழைக்கிறவன், சுகபோகியா இருக்கிறான், மாடா உழைக்கிறவன் ஓடாப்போயிட்டான்னு எழுதி இருக்காரு சின்னவரு! சுரண்டிப் பிழைக்கறவங்கன்னு, யாரையடா சொல்றேன்னு கொதிக்கறாரு, குதிக்கிறாரு, இது சமயமல்லப்பா, இங்கே இருக்க, நான் போறேன்...பிறகு வந்து விவரம் எல்லாம் சொல்றேன்...
காட்சி—10.
இடம்: மாளிகை உட்புறம்.
இருப்: ராம்லால், சுப்புத்தாய்.
நிலைமை: ராம்லால் உலவிக் கொண்டே கோபமாகப் பேசுகிறார். வீசி எறியப்பட்ட புத்தகம் ஒருபுறம் கிடக்கிறது. ஒன்றும் புரியாத நிலையில் சுப்புத்தாய், கன்னத்தில் கை வைத்துக் கொண்டு கீழே ஒருபுறமாக உட்கார்ந்து கொண்டிருக்கிறார்கள். பாரத் பூஷண் தன் எதிரே நிற்பது போலவும் நேருக்கு நேராக அவனிடம் பேசுவது போலவும் இருக்கிறது, ராம்லால் பேச்சு.
