பக்கம்:கண்ணாயிரத்தின் உலகம்.pdf/92

94

ரொட்டித்

சுப்பு: கருவேப்பிலைக் கொத்து மாதிரி நமக்கு இருப்பது, ஒண்ணே ஒண்ணுங்க—கெட்டப் பேச்சுப் பேசாதிங்க...

ராம்: என்னை அழியச் சொல்றாண்டி, என்னை.

[படிக்கிறார்.]

அம்பாரி மீது ஏறிக்கொண்டதால் யானையைக் கொடுமைப்படுத்தலாம் என்று எண்ணாதே!...

[சுப்புத்தாயை முறைத்துப் பார்த்துவிட்டு நிறுத்தி நிதானமாகப் படிக்கிறார்.]

யானைக்குக் கோபம் பிறந்தால், அது உன்னைத் தன் காலின்கீழ் போட்டு, மிதித்து உன்னைக் கூழாக்கிவிடும்.

[மார்பில் அறைந்து கொண்டு]

என்னை! பெத்தவனை! இவனை இவ்வளவு செல்வத்திலே புரளச் செய்கிற என்னை! சுப்புத்தாயி! யானை காலிலே போட்டு மிதிச்சி...

[சுப்புத்தாய் மறுபடியும் அவர் வாயைப் பொத்துகிறார்]

காட்சி—11.

இடம்: விழாக்கூடம்.

இருப்: பாரத்பூஷண், விழா காண்போர்.

நிலைமை: ஒரு முதியவர் பேசிக் கொண்டிருக்கிறார். கூட்டத்தில் பலர் களைத்துப் போயிருப்பது தெரிகிறது.

விழாத் தலைவர், கைகடிகாரத்தைப் பார்த்துக் கொள்கிறார். பலர் புகழ்ந்து பேசுவதைக் கேட்டதால், கூச்சம் அடைந்த நிலையில் இருக்கிறான் பாரத்பூஷண்.

முதியவர்: பகவானுடைய கிருபையாலே பாரத்பூஷண் தீர்க்காயுசாக இருந்து பழைய காலத்துச் சங்கப் புலவர்களின் பெருமையைக் காட்டிலும் அதிகமான பெருமையைப் பெற்று விளங்கவேண்டும்.