யைப் பார்த்தனர். கட்டை விரல் அளவிலே ஒரு பையன் தரையிலே நின்று கொண்டிருந்தான்.
உடனே அம்மா கீழே குனிந்து அவனைத் தூக்கினாள். உள்ளங் கையில் வைத்துக் கொண்டு கொஞ்ச ஆரம்பித்து விட்டாள். அப்பாவின் மகிழ்ச்சிக்கும் அளவில்லை.
அந்தப் பையனுக்கு, ‘டாம்’ என்று பெயரிட்டார்கள். கட்டை விரல் அளவே அவன் இருந்ததால், ‘டாம் தம்ப்’ என்று அழைத்தனர்.
டாம் மிகவும் கெட்டிக்காரனாக இருந்தான். தினமும் அப்பாவோடு அவனும் குதிரை வண்டியில் ஏறிக் கொண்டு காட்டுக்குப் போவான். அப்பாவுக்கு ஒத்தாசையாகத் தன்னால் முடிந்ததையெல்லாம் மிகுந்த குதூகலத்துடன் செய்வான்.
ஒரு நாள், விறகு வெட்டியின் குதிரை வண்டி மட்டும் தனியாகக் காட்டை நோக்கிப் போவதை இரண்டு வழிப்போக்கர்கள் பார்த்தார்கள். அப்போது “ஹை, ஹை”, “வலது பக்கம் போ”, “இடது பக்கம் போ” என்று யாரோ கூறுவது கேட்டது.
“வண்டியில் யாருமே இல்லையே! யார் சத்தம் போடுவது?” என்று அவர்கள் வியப்போடு வண்டி யைப் பின்தொடர்ந்தார்கள்.
வண்டி காட்டை அடைந்ததும், “அதோ அப்பா! நில், நில்!” என்ற குரல் கேட்டது. உடனே குதிரை நின்றது. விறகு வெட்டி வண்டி அருகிலே ஓடி வந்தான். குதிரையின் காதுக்குள்ளே இருந்த டாம், அப்பாவின் கையைப் பிடித்துக் கொண்டு கீழே இறங்கினான்.
34
