82☐ கனிச்சாறு - எட்டாம் தொகுதி
அம்மணத்துக் காட்சியிலே ஆர்வமிகக் காட்டிவரின்
செம்மனத்தில் நஞ்சு சிறுது சிறிதாகச்
சேர்ந்தே உடல்கெடுத்தும் உள்ளச் சிறப்பழித்தும்
ஆர்ந்தபே ராண்மை அடியோடு வீழ்த்தியும்
வாழ்வைக் கெடுக்கும் வகையறிய மாட்டாமல்
தாழ்வெய்தும் நல்லிளைஞர் தம்மை எவர்தடுப்பார்?
மாணவியர் போக்கினிலும் மாண்பவியப் பார்க்கின்றோம்.
தூணவர்தாம்! வாழ்க்கைத் துணையவர்தாம்! தாயவர்தாம்!
ஆனாலும் இக்கால் அவர்தோற்றம், போக்கு - எல்லாம்
ஏனோ தெரியவில்லை; ஏற்றமின்றிக் காண்கின்றோம்!
கற்கின்ற பெண்டிர் கவனமெல்லாம் இற்றைக்கு
விற்கின்ற மேலாடை, நாகரிக வீண்பொருள்கள்
பூச்சுகள், சாயங்கள், பூணும் உடற்கவர்ச்சிப்
பேச்சு திரைப்படங்கள், தீமைதரும் பொத்தகங்கள்,
என்பவற்றில் தோய்ந்தே இருப்பதை நாம் பார்க்கின்றோம்!
தின்பவற்றைக் கூட அவர், தீர நினைப்பதில்லை!
நாகரிகம் என்பெயரால் நாமெல்லாம் தாழ்ந்துவிட்டோம்.
வாகாய் அதைப்பெறவும் உள்ளநலம் விற்றுவிட்டோம்.
கண்களை விற்றுக் கலைப்பொருளை வாங்குதல்போல்
பெண்மையை விற்றுவிட்டுப் பேய்மையினை வாங்கிவிட்டோம்.
ஆண்மையை விற்றே அடிமைநலம் வாங்கிவிட்டோம்.
மாண்புதனை விற்று மலத்தைவிலை பேசிவிட்டோம்!
கல்வி உயர்வில்லை; காசுவரும் எவ்வழியும்
நல்வழிதான் என்கின்ற நப்பாசை நம்மவர்க்கு!
இப்படியே போனால் நாம் எவ்விடத்தில் போய்ச் சேர்வோம்?
ஒப்புக்கே வாழ்கின்றோம்! ஓங்குமன வாழ்க்கையில்லை!
காசுபணம், நாகரிகம், காட்சிக் கலைகளின் மேல்
மூசுகின்ற ஈக்களென மொய்ப்பதுவே வாழ்வென்று
பேசுகின்றோம்; செய்கின்றோம்! உள்ளத்தைப் பேணவில்லை!
கூசுகின்றோ மில்லை; ஒன்றாய்க் கூடிப் புலைவிளைப்போம்!
இத்தகைய வாழ்வை - இதில்வாழும் மாந்தரினைப்
புத்துருவில் காட்டிப் புனைந்துரைக்கப் போகின்றார்
இங்கிருக்கும் பாவலர்கள்! இன்னவரின் பாட்டினிலே
பொங்கிவரும் நல்லுணர்வைப் பொக்கென்றே எண்ணாதீர்!
ஆசிரியர், மாணாக்கர், பெண்டிர், தொழிலாளர்,
காசற்ற ஏழையர், காசுநிறை செல்வர் - என
ஆறுவகை மாந்தரின் மாறுவகை ஆக்கமெல்லாம்
