14
கன்னட நாட்டின் போர்வாள் ஹைதர் அலி
மேலோங்கி இருந்தது. டியூப்ளே போன்ற ஒப்பற்ற அரசியல் தலைவர்களும், லாலி, புஸி போன்ற திறமையான படைத் தலைவர்களும், தென்னகத்திலே பிரஞ்சுப் பேரரசு நாட்டக் கனவு கண்டு வந்தனர். இதற்கேற்ப, தென்னாட்டு மக்களிடையேயும், தென்னக அரச மரபுகளிடையேயும் அவர்கள் நட்புறவும், செல்வாக்கும் வளர்ந்து வந்தன. இந்நிலையினால், தம் வாணிகம் பங்கம் அடையுமே என்ற அச்சத்தினால், ஆங்கிலேயர் அவர்கள் வளர்ச்சியை எதிர்த்து நிறுத்த, அரும்பாடு பட்டு வந்தனர்.
பிரஞ்சுக்காரருக்குத் தாயகத்திலிருந்து போதிய நல்லாதரவு கிடைக்கவில்லை. தமிழரைப் போல, பிரஞ்சுக்காரரும் போட்டி, பொறாமை, சூழ்ச்சிகளுக்கு இடம் தருபவராயிருந்தனர். இந்நிலை படிப்படியாக, பிரஞ்சு இனத்தின் பெருமை குலைத்து, ஆங்கிலேயர் சூழ்ச்சிகளுக்கு வலுத் தருவதாய் அமைந்தது.
தென்னக அரசியல் வாழ்வில் ஹைதர் புகுந்த சமயம் இதுவே.
தென்னகத்தில், அச்சமயம் வலிமை வாய்ந்த பேரரசர்கள் மராட்டியப் பேஷ்வா மரபினரும், நிஜாமுமேயாவர். அவர்களுக்கு அடுத்தபடியான வலிமை வாய்ந்த அரசன், ஆர்க்காட்டு நவாபு. ஆனால், இப்பேரரசுகளிடையேயும், அரசுகளிடையேயும் பிரஞ்சுக்காரரும், ஆங்லேயரும் அரசியல் சூதாட்டத்தில் இறங்கியிருந்தனர்.
இந்த அரசியல் வேட்டைக்காரரின் வேட்டைக்கு, மைசூர் நடுநாயகமாக அமைந்திருந்தது. அதற்குத் தொல்லை கொடுத்து, அதன் வளர்ச்சியைத் தடை செய்யும் வேட்டை நாய்களாக, பேடனூர், சித்தல துருக்கத் தலைவர்கள் இரு புறமும் இருந்தனர். இவர்கள் தவிர, வடக்கே, இன்றைய தார்வார்ப் பகுதியில், குத்தி என்ற இடத்தில் மொராரி ராவ்
