64
கன்னட நாட்டின் போர்வாள் ஹைதர் அலி
மராட்டியப் பேரரசைக் கைக்கொண்டிருந்த பேஷ்வா மரபினர், பேரரசாட்சியின் எல்லை விரிவை விரும்பியவர்களல்ல. அவர்கள் விரும்பியது, சூழ்ந்துள்ள நாடுகளைக் கொள்ளையிடுவதே. அவர்களுக்குப் பேரரசு என்பது இத்தகைய ஒரு கொள்ளைப் படைக்கான மூலதனம் மட்டுமே! நிஜாமும், ஆர்க்காட்டு நவாபும் தமக்கான வலுவும், கொள்கையும் அற்ற அரசுகள். ஆங்கிலேயரையும், பிரஞ்சுக்காரரையும் மோத விட்டே, அவர்கள் வளர எண்ணினர். இந்நிலை, தென்னாட்டின் விடுதலைக்குச் சாவு மணி அடித்து விடும் என்பதை ஹைதர் தெளிவாக உணர்ந்தான். அவன் பிற்காலப் போர்களின் போக்கைக் கவனித்தால், இது விளங்கும். ஆகவே, அப்போர்கள் மைசூர் அரசுக்கான போர்களோ, பேரரசுக்கான போர்களோ அல்ல. அவை தேசீயப் போர்கள்.
மேலும், ஹைதரின் தேசீயம் வெளிநாட்டாரை வெறுத்த தேசீயமன்று. பிரஞ்சுக்காரரின் வீரம், உறுதி, கட்டுப்பாடு ஆகியவற்றை ஹைதர் மனமாரப் பாராட்டினான். தன் அரசியலிலேயே, அவர்களைப் பல துறையிலும் ஈடுபடுத்த அவன் தயங்கவில்லை. ஆங்கிலேயரிடமும், அவன் பெருமதிப்பு வைத்திருந்தான். அவர்கள் நட்பையே விரும்பினான். ஆகவே, அவன் தேசீயம் பிற நாட்டாரையோ, பிற நாட்டுப் பண்பையோ வெறுத்த தேசீயமன்று. அவற்றைப் பயன்படுத்தியேனும், சரிந்து வந்த தேசீய வாழ்வைக் காக்க அவன் அரும்பாடு பட்டான். ஆனால், அவன் தேசீயத்துக்கு எதிராயிருந்தது, வெளிநாட்டார் அரசியல் தலையீடும், அதற்கு ஆக்கமளிக்க உடந்தையாயிருந்த மற்றப் பேரரசுகளின் பண்புமேயாகும்.
இந்த நிலையில் ஹைதர் பேரரசுகளைக் கூடிய மட்டும் எதிர்க்காமலே, மைசூரையும், மற்றத் தென்னக அரசுகளையும்
