76 வ்ொருவரிடமும் கெஞ்சியும் ஒருவரும் அதர்மத்தின் சுமையை ஏற்றுக் கொள்ள் விரும்பவில்லை. தனது ஆசை நிறைவிேரும்ல் போனது கண்ட அழகி பெண் புலியானுள்? * -- . --' -- அரசனிடம் முறை யிட்டாள். அவன் தங்கை மைந்தர் தன் கிை.ம் தகாத முறையில் கடந்தனர். தன்மானம் குலைத்தனர் எனப் பசப்பினுள். அவ் வஞ்சகியின் கபடித்தை உணரும் திற னற்ற வல்லாளன் சிறிஞன். தனது சாரை தாக்குண்டிது Y’ *...* கண்டேழுந்த காகம் போல் வெகுண்ட்ான். முறை தவறிய, ஒழுக்கம் கெட், துரோதிகள் லக்கண்ணு விரண்ணு இருவரை :ம் கழுத்தை இறுக்கிக் கொல்லுங்கள். அவ் விழிதகையோரின் ல நகரின் மணி வாசலை அலங்கரிக்கட்டும், மற்குேருத்து எச்சரிக்கையாக முழங்கினன். பின்னவன் ஆனக்கு று பேச்சு ஏது ஆண்ணிமைப்பில் விண்ணேகியது ஆணழகர்களின் ஆவி. அணிக்கரின் ஆசார அாகலே அழகு செய்தன அழகுச் சடலங்கள் ! விஷ்ய்ம் அறிந்த அன்னே வேதனேயுற்ருள். உண்மை உரைக்கலாம் என்று அண்ணனே அணுகிளுள், அழுதாள். வல்லர்னனின் ஆத்திரம், தணிய வில்லை. துரோகி கிளின் தாய்க்கு என்ன பேச்சு வேண்டி யிருக்கிறது? என். முகத்தில் விழியாதே. போ என்று சிறிஞன் அவள் லக்குவும் வீரனும் இப்படி செய்யவே மாட்டோர்கள். க்ள் செய்யவு மில்லே, எல்லாம் அக்தச் சண்டிாளி, சூர்ப்பு
& னகை, உன் மனேவி செய்தது என்று ஒல மிட்டாள். அரசன் தன் கேட்கிருன் : மூர்க்கரின் கொள்கை முதலேப் பிடி அல்
- பம்-அவள் மேல் இடியாகப் பாய்ந்தது. அவளே .ே விரட்டிகுன். அவன் வெறி அத்துடின் தணிய் வில்லை. ஊரில் சேரும் அவளுக்கு இருக்க இடமோ, உண்ண ,ை குடிக்க ேேரா கொடுக்கக் கூடாது. சர்ஜ உத்
•: வ மீறினுல் உயிருக்கு ஆபத்து எனப் பணித்தான். சமற்: அக் கொடுங்கோலன், அகியாயமாக வஞ்சிக்கப்பட்ட் அவள் விஞ்சனேக்குப் பலி கான தன் க்களின் ஆட்லேக் காண நகர் வாச்லே அடைந்தாள். அவற்றைக் கண்ட்தும் அவள் புழுங்கிகுள் வெகுண்டாள். குமுறிகுள், துயரத்தால் வெதும்பிளுள். சந்திரமதி போல் புலம்பினவள் மறுகணம் கண்ணகியானுள். அவள் உள்ளத்தின் குடு அவனும் அவன் குலமும் விளங்குமா ? அவன் ாேக மாப் போக என்ற சொற்களாகப் புகைந்தது. அவள் எங்காவது போகலாம் எனக் கிளம்பிளுள். பித்து பிடித்தவள் போல் தெருத் தெருவாக அலைந்தாள். மேலே பகல வினின் சூடு, கீழே, தெரு மன்லின் சூடு காலேக் காய்ச்சிய்து. உள்ளத்தில் துய்ாசி சூடு, அத்துகன் பசி இயான்கி :விவியது.