இப்பக்கம் மெய்ப்பு பார்க்கப்பட்டுள்ளது
காட்சி—29
[பழைய சம்பவம்—பொன்னி வீடு]
(தாண்டவராய முதலியார் படுத்துத் தூங்கிக் கொண்டிருக்கிறார், ஒரு பக்கமாகக் கீழே பொன்னி படுத்துக்கொண்டிருக்கிறாள். வெளியே படுத்துக்கொண்டிருக்கும் பொன்னன், பாடுகிற பாட்டு, பொன்னியின் காதில் விழுகிறது. பொன்னி சிறிதளவு ரசித்தபடி பாட்டைக் கேட்டுக்கொண்டிருக்கிறாள்.)
உன்மேலே கொண்ட ஆசை
உத்தமியே! மெத்த உண்டு!
சத்தியமாச் சொல்லுரேண்டி தங்க ரத்தினமே!
தாளமுடியாது கண்ணே! பொன்னு ரத்தினமே!
சுத்திச் சுத்தி வாரேண்டி சுந்தரியே!
உன்னுடைய, சொர்ணமயமான கோயிலை, தங்க
ரத்தினமே!
இதைக் கண்டு மனம் இளகலியோ பொன்னு ரத்தினமே!
(தன்னானே தானன்னே மெட்டிலே, பொன்னன் பாடும் இந்தப் பாடலைக் கேட்டு, பொன்னி ரசிக்கிறாள்.
சில வினாடிகள் பாடும் சத்தம் கேட்கவில்லை. பொன்னி உற்றுக் கேட்கிறாள். படுக்கையில் எழுந்து உட்கார்ந்து கொள்கிறாள். தூங்கும் தகப்பனைக் கவனிக்கிறாள். எழுந்து சென்று சரியாகத் தாள் போட்டிருக்கிறதா என்று பார்க்கிறாள். வெளிப்புறம் பொன்னன்படுத்திருக்கிறானா என்று பார்ப்பதற்காகக் கதவைத் திறக்கிறாள். அதே நேரம், கதவை தட்டலாமா என்ற எண்ணத்துடன், கதவருகே பொன்னன் நின்றுகொண்டிருக்-