174
சு:— உம்! (முகத்தை மூடிக்கொண்டு) வேண்டாம் தங்கம்; எனக்கு வெட்கமா இருக்கு.
தங்:— உன் அன்பு கிடைத்த பிறகு, நான் புது உலகிலே அல்லவா வாழ்கிறேன்...வாழ்வு ஒரு விளையா நிலமாக இருந்தது — இப்போது... பூந்தோட்டமாகி விட்டது. (அவள் கூந்தலை முகர்ந்தபடி) புதுமணம் வீசுகிறது (அவளை மார்பிலே சாய்த்துக்கொண்டு) புது இன்பம்!
சு:— (தழதழத்த குரலில்) தங்கம்? அறியாப் பருவத்திலே விதவையானேன் — அரும்பு...ஜாதி ஆச்சாரம் அரும்பைக் கசக்கி குப்பையிலே வீசிவிட முனைந்தது — துணிந்து போராடினேன் டாக்டரானேன் — அரும்பு மலராயிற்று. ஆனால் மணமற்ற மலர், காகிதப்பூவாக இருந்தேன்—காதல் உயிரூட்டி, கண்ணாளா! எனக்கு வாழ்வளித்தீர், எத்தனையோ இரவு கண்ணீர் வடித்திருக்கிறேன், விம்மி இருக்கிறேன் — என் மனமோ என் வசம் இருக்க மறுத்துவிட்டது—ஜாதியோ முரட்டுப் பிடிவாதம் கொண்டது—குருட்டுத்தனமான கொள்கைகளைக் கூறும் வேலை செய்யும் ஜாதி. அதையும் உருட்டி உருட்டி மிரட்டித்தான் பேசும் — விதவைக்கு மறுமணம் என்றால், பேயாட்டமல்லவா ஆடும்...
தங்:— (சிறிது பயந்து) அதைத்தானே குணா! நான் ஆயிரம் தடவை சொன்னேன்—என்னைப் பித்தனாக்கி விட்டு, இப்போது நீயே, ஜாதி மிரட்டுமே என்று பேசுகிறாயே;..
க:— பயமா! அது போயே விட்டது தங்கம்! முதலிலே, அப்படி எல்லாம் எண்ணினேன்...
தங்:— இப்போது...
