77
விட்டா என் உயிருக்கும் ஆபத்து, என் குடும்பத்துக்கும் நாசம்...
பொ:— நீங்க பொலம்பறைதைப் பார்த்தா, விஷயம் பெரிசின்னு.. தெரியுது சாமி. காரணம் கிடக்கட்டும். சாமி! அந்தப் பய தொலையணும்.... அவ்வளவுதானே...
ச:— ஆமாம்.. நன்னா பூஜை கொடுத்துப் புத்தி வரச் செய்யணும்...
பொ:— இவ்வளவுதானே சாமி! இதுவா பிரமாதம்—ஏஞ்சாமி இந்தப் பொன்னனோட விஷயம் உங்களுக்குத் தெரியாதா...
ச:— தெரியும் — அதனாலேதான், தைரியமா சபதம் செய்துண்டேன் — பயலைத் தொலைத்துவிடறதுன்னு.. பொன்னா!—அவன் சோல்ஜர்!...
பொ:— அடெ, கொம்பு இருக்கா தலையிலே.. கிட, சாமி! பொன்னனும் சோல்ஜர்தான்—இந்த பிர்க்காவுக்கு...
ச:— பொன்னா!—கோவிக்கப்படாது... இது, (சில நோட்டுக்கள் கொடுத்து) உன் சிரமத்துக்கு அல்ல — உன்னோடு யாராவது சிநேகிதா வருவாளோன்னா, அந்தச் செலவுக்கு...
பொ:— ஐய்யய்யே—வேண்டாஞ்சாமி.
ச:— (செல்லக் கோபத்துடன்) மறுக்கப்படாது...இதோ பார்—பிடி இதை. என் வார்த்தையைத் தட்டப் படாது...(அவன் கையில் நோட்டுக்களைத் திணித்து) இந்த ஒரு தடவை மட்டும்; வாங்கிண்டுதானாகணும்...
பொ:— பிடிவாதம் செய்றிங்க...
ச:— போடா பைத்தியக்காரா! முன்னேதான் ஒண்டிக்கட்டை எதுவும் வேணாம் — இப்ப; பொன்னி புருஷனாயிட்டே நாலு காசு இருக்கணும்டா கையிலே —போ ஜாக்ரதையா..
பொ:— வர்ரேன் சாமி!...
