பக்கம்:காந்தி வழிக் கதைகள்.pdf/216

விந்தன் 199 அப்படியா சாமி, இவரு பட்டணத்திலே படிச்சிக்கிட்டு இருந்தவரா? அதான் இவருக்கு ஒண்ணுமே தெரியல்லே! ’’ என்ருன் பேச்சிமுத்து. ஆமாம், உன்னை நான் புழக்கடைப் பக்கமாகத் தானே வரச் சொன்னேன்? நீ ஏன் இந்தப் பக்கமா வந்தே ? என்று கேட்டார் அந்த ஆஜானுபாகு: - - அந்தப் பக்கமாத்தான் வந்தேன், சாமி 1 அங்கே இந்த நல்லமுத்துப் பய இல்லே. அவன் நின்னுக்கிட்டிருந்தான். அவனுக்கு நம்ம விசயம் தெரிவானேன்னு இப்படி வந்துட் டேன் என்ருன் பேச்சிமுத்து: தெரிஞ்சா என்னடா ? அந்தப்பய உன்னை வெல்லத்திலே வச்சி முழுங்கிடுவான? அந்த மாதிரிச் சோனிப் பயல்களுக் கெல்லாம் நீ ஒண்ணும் பயப்பட வேணும். நாளையிலேயிருந்து நீ புழக்கடைப் பக்கமாவே வா; உன்னைப் போல எத்தனையோ பேர் அந்தப் பக்கமா வரப்போ, நீ மட்டும் இந்தப் பக்கம் வருவா னேன்? “ என்று ஊக்க மூட்டிய வண்ணம் அவனைப் புழக் கடைக்கு அழைத்துச் சென்ருர் அவர். - இப்போதுதான் எப்போது பார்த்தாலும் அங்கே பூட்டி வைக்கப்பட்டிருந்த ஒர் அறை நக்கீரனின் ஞாபகத்துக்கு வந்தது. முதல் நாள் இரவு அதைப் பார்த்த போது, அதற்குள் என்ன இருக்கிறது?’ என்பதைத் தெரிந்து கொள்ள அவன் விரும்ப வில்லை: இன்று தன்னுடைய தகப்பனர், பேச்சிமுத்தைப் புழக் கடைப் பக்கமாக அழைத்துச் செல்லவே, அந்த அறைக்குள் என்ன இருக்கிறது ? என்பதைத் தெரிந்து கொள்ள அவன் விரும்பினுன்: - ஆனால், தன் மகன் தன்னுடன் வருவதைத் தகப்பனர் விரும்பவில்லை. அவர் அவனைத் தடுத்து நிறுத்தி, 'இதெல்லாம் பெரியவங்க காரியம்; நீ ஒண்ணும் கண்டுக்கிடாதே! போ, போய் உன் வேலையைப் பாரு இல்லாட்டா, ஏதாச்சும் ஒரு புத்தகத்தை எடுத்து வச்சுகிட்டுப் படி 1’ என்ருர். இருக்கட்டும், - அப்பா ! உங்களுடைய வேலையை நானும் தான் கொஞ்சம் பார்க்கிறேனே?' என்ருன் அவன். அப்படின்ன எனக்கும் அது சந்தோசமாத்தான் இருக்கும்; ஆன இந்த விசயம் அக்கம் பக்கம் தெரியக்கூடாது-ஆமாம், கபர்தார்!’ என்று அதே கபர்தாரைச் சொல்லி, அவனை யும் எச்சரித்தார் அவர்;