115
என்றாலே முளைக்காத நெல் என்று உறுதியாகச் சொல்லலாம். அவ்வாறே இந்தத் தேகம் உள்ள போதே இறைவன் திருத்தாளில் ஒன்றிய சீவன் முக்தர்களுக்கு இனிப் பிறப்பில்லைை என்பதில் சிறிதும் ஐயமில்லை. ஆதலினால்தான் அம்மையார், இனிப் பிறவிக்கடல் இல்லை; அதை நீந்திவிட்டோம் என்று சொல்கிறார்.
.
—இனிஓர்
வினைக்குஅடலை ஆக்குவிக்கும்
மீளாப் பிறவிக்
கனைக்கடலை நீந்தினோம் காண்.
இறைவன் திருத்தாளை நினைந்து அதனோடு இணைந்தவர் களுக்கு இந்த வாழ்விலேயே இடரில்லா இன்பநிலை உண்டாகும்; இனிமேல் பிறவாத பேரின்பப் பெருவாழ்வு கிடைக்கும். இப்படி ஒரு சிறந்த நிலை வந்துவிட்டால், "ஓ! நாம் உய்ந்து விட்டோம்” என்று பெருமிதம் அடைவது நியாயந்தானே?
இனியோநாம் உய்ந்தோம்:
இறைவன்தாள் சேர்ந்தோம்;
இனிஓர் இடர்இலோம், நெஞ்சே!—
இனிஓர்
வினைக்குஅடலை ஆக்குவிக்கும் மீளாக்
கனைக்கடலை நீந்தினோம் காண்.
[என் நெஞ்சே, இப்போது நாம் உய்ந்து போறோேம்; இறைவன் திருத்தாளைச் சேர்ந்துவிட்டோம்; ஆகையால் இனி ஒரு துன்பமும் நாம் இல்லோம்; இதை இப்போது சிந்தித்துப் பார்; கன்மங்களுக்கு உரிய வலிமையை உண்டாக்குவதும், தன்பால் விழுந்தவர் மீளாமல் இருக்கப் பண்ணுவதும் ஆகிய பிறவியாகிய ஒலித்தலையுடைய கடலை நாம் நீந்திவிட்டோம்.
